Δημιουργοί τού οίκου, ο οποίος σήμερα πλέον δραστηριοποιείται παγκοσμίως, ήταν η Margaretha και ο Wolfgang Ley. Η Margaretha ήταν μοντέλο σουηδικής καταγωγής που, αφού κέρδισε σε διαγωνισμό ομορφιάς στη χώρα της, αποφάσισε να κυνηγήσει το όνειρό της και να πάει να δουλέψει στο Παρίσι. Εκεί την περίμενε μια μεγάλη καριέρα στον χώρο του μόντελινγκ, μέσα από την οποία διείσδυσε στη βιομηχανία της μόδας και στον τρόπο με τον οποίον αυτή λειτουργούσε. Στην πορεία των ετών παρακολούθησε σπουδές πάνω στο αντικείμενο της παραγωγής ρούχων και έτσι μπόρεσε να αναλάβει το εργαστήριο πλεκτών τού πρώτου συζύγου της, όταν εκείνος απεβίωσε. Αμέσως μετά εργάστηκε στον γαλλικό οίκο ραπτικής Jacques Feth, μέχρι τη στιγμή που, με τον δεύτερο πλέον σύζυγό της, Wolfgang Ley, ξεκίνησαν τη δική τους μπράντα: την Escada.
Ο 36χρονος, τότε, Wolfgang ήταν ανερχόμενος επιχειρηματίας με σπουδές στη λιανική πώληση και στην κλωστοϋφαντουργία. Ο συνδυασμός τού ταλέντου και της γνώσης πάνω στη σχεδίαση ρούχων της Margaretha, από τη μια μεριά, με το επιχειρηματικό δαιμόνιο τού Wolfgang, από την άλλη, θεωρείται από πολλούς ως ο λόγος που οδήγησε τον οίκο τους στην κορυφή. Και, όπως αποκάλυψε αρκετά χρόνια αργότερα η συνιδρύτρια της Escada, «οι προσωπικές μας σχέσεις δεν επηρέασαν ποτέ τις επαγγελματικές – και το αντίστροφο».
Στο ξεκίνημα, η εταιρεία Escada διέθετε δύο κεντρικά κτίρια στο Μόναχο: στο ένα αναπτυσσόταν το δημιουργικό κομμάτι της φίρμας (με υπεύθυνη την ίδια), ενώ στο δεύτερο φιλοξενούταν το διοικητικό τμήμα (με επικεφαλής τον σύζυγό της). Έτσι, μπορεί να περνούσαν και ολόκληρες ημέρες χωρίς να ιδωθούν.
Όσο για το όνομα του οίκου, αυτό προήλθε από ένα μάλλον αναπάντεχο γεγονός… Δύο χρόνια πριν από την ίδρυση της εταιρείας, το ζεύγος Ley είχε ποντάρει σε ένα ιρλανδικό άλογο με αυτό το όνομα: το άλογο κέρδισε την κούρσα – και έτσι η Margaretha και ο Wolfgang χρησιμοποίησαν το συγκεκριμένο όνομα ως επωνυμία του νέου τους «παιδιού».
Τα πρώτα βήματα
Γρήγορα η Escada ξεχώρισε για τους ασυνήθιστους χρωματικούς συνδυασμούς, τα περίτεχνα πλεκτά και το «πάντρεμα» υφασμάτων, που ώς τότε λίγοι μπορούσαν να συνδυάσουν με τόσο επιτυχημένο τρόπο.
Κάτι ακόμη που έκανε την εταιρεία να ξεχωρίσει ήταν και το ότι οι περισσότεροι οίκοι μόδας εκείνης της εποχής είχαν μια εμμονή με το μαύρο, ενώ η Escada δημιουργούσε τάσεις με τα έντονα χρώματα που χρησιμοποιούσε – βλέπετε, η δημιουργός των ενδυμάτων δεν ήθελε τα χρώματα στα ρούχα της Escada να θυμίζουν το μουντό τοπίο που κυριαρχούσε στη χώρα της, τη Σουηδία. Τέσσερα χρόνια μετά την ίδρυση της Escada (και λαμβάνοντας υπ’ όψιν την τεράστια απήχηση που η εταιρεία είχε στη Γερμανία), οι Ley αποφάσισαν να κάνουν ένα τεράστιο επιχειρηματικό άνοιγμα στην παγκόσμια αγορά, φτάνοντας μέχρι την Αμερική, το 1982. Η κίνηση αυτή αποδείχθηκε άκρως κερδοφόρα, ωθώντας τον Wolfgang Ley στην απόφαση να ανοίξει στα τέλη της δεκαετίας του 1980 θυγατρικές στις ΗΠΑ, τον Καναδά, τη Βρετανία, την Ιαπωνία, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία και την Ασία.
Έναν χρόνο αργότερα (το 1990) κυκλοφορεί το πρώτο άρωμα Escada, ενώ παράλληλα ξεκινά η ανάπτυξη και άλλων labels από τον όμιλο (όπως κάποιες πιο οικονομικές σειρές, πάντα με την ίδια υπογραφή ποιότητας). Όλες αυτές οι στρατηγικές κινήσεις εκτόξευσαν τα κέρδη του οίκου, τα οποία τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1990 έφτασαν στο ιλιγγιώδες ύψος των 897 εκατ. δολαρίων. Η επιτυχία αυτή οδηγεί τον Wolfgang Ley στην απόφαση να ενισχύσει την παρουσία τής Escada στις ΗΠΑ, κλείνοντας παράλληλα μια σειρά από συμφέρουσες συμφωνίες με διάφορα πολυκαταστήματα στην Αμερική. Την αλματώδη αυτή πορεία θα ανακόψει ένα δυσάρεστο γεγονός: ο θάνατος της συνιδρύτριας και καλλιτεχνικής διευθύντριας του οίκου, Margaretha Ley, σε ηλικία μόλις 51 ετών.
Ακολούθησαν δύο χρόνια αντίξοα για τα οικονομικά, αλλά και για τη γενικότερη πορεία του οίκου: οι πωλήσεις υποχωρούν λόγω της παγκόσμιας ύφεσης, ενώ η ταχεία επέκταση τής Escada ορθώνει στον δρόμο τού Ley σοβαρά εμπόδια, που τον δυσκολεύουν να αντεπεξέλθει οικονομικά. Μάλιστα, για να μπορέσει να ορθοποδήσει ο όμιλος (αλλά και για να ξεχρεώσει τα χρέη, που σιγά σιγά είχαν αρχίσει να συσσωρεύονται), ο συνιδρυτής του οίκου αναγκάζεται να πουλήσει σημαντικό μέρος της ακίνητης περιουσίας του.
Όλα αυτά ώς το 1994, όταν τα καλλιτεχνικά «ηνία» της Escada αναλαμβάνει ο Brian Rennie, οδηγώντας τον οίκο σε νέες εποχές ευημερίας: με το που παίρνει στα χέρια του το «τιμόνι» της σχεδίασης, εισάγει στην αγορά τη σειρά Escada Sport και λίγο αργότερα (το 2000) τις νέες κολεξιόν γυαλιών ηλίου (Escada Eyewear) και αξεσουάρ (Escada Accessories).
Στροφή σε νέες αγορές
Η σταθερά καλή πορεία της Escada συνεχίζεται και το 2003 – όταν, σε συνεργασία με τον αυστριακό οίκο Huber Holding, εισάγει στην αγορά τη δική της σειρά εσωρούχων. Το αμέσως επόμενο έτος (2004) λανσάρει την παιδική και τη νεανική σειρά, παρουσιάζοντας στο τέλος της ίδιας χρονιάς αυξημένα κέρδη.
Το 2006 μια εποχή φτάνει στο τέλος της, καθώς ο Wolfgang Ley παραιτείται, χρίζοντας νέο επικεφαλής τον Frank Rheinboldt και νέο creative director τον Damiano Biella. Τον Rheinboldt διαδέχεται το 2007 ο Jean-Marc Loubier και ακολουθεί (στην ίδια θέση) ο δρ. Bruno Sälzer, μόλις έναν χρόνο αργότερα.
Το 2009 η δομή του σχεδιαστικού τμήματος της Escada και της Escada Sport αλλάζει, με τον Daniel Wingate και την Karen Schoeller να ονομάζονται νέοι design directors. Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους ο όμιλος αλλάζει χέρια: νέος ιδιοκτήτης του γίνεται η Mittal Family Trusts και νέος πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας ο Megha Mittel. Ως επικεφαλής της, στρέφει την προσοχή του σε νέες αγορές, όπως η Άπω Ανατολή και η Κίνα, που συνεχώς ακμάζει, ενώ παράλληλα εισάγονται η σειρά Escada Ηome Collection (το 2011) και μια σειρά από κοσμήματα και ρολόγια (το 2012).
Όσες δυσκολίες κι αν έχει περάσει η Escada, παραμένει ένας από τους πλέον επιτυχημένους οίκους μόδας διεθνώς, με παγκόσμια αναγνώριση, ευρισκόμενος – μετά από 42 χρόνια «ζωής» – στην κορυφή της γυναικείας ένδυσης, δηλώνοντας δυναμικά την παρουσία της.
