«ΠΟΙΕΣ ΓΕΥΣΕΙΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ‘ΣΥΣΤΗΣΟΥΝ’ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΟΙΝΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΘΙΣΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕ ‘ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ’; ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΤΙ ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΕΓΩ ΩΣ ΔΕΙΓΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΣΥΚΑ ΑΠΟΞΗΡΑΜΕΝΑ, ΑΜΥΓΔΑΛΑ ΚΑΙ ΒΥΣΣΙΝΟ ΛΙΚΕΡ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ – ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ: ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΣΕΡΒΙΡΑΝΕ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ, ΚΥΡΙΩΣ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΕΦΤΑΝΑΝ ΟΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ. ΕΠΙΣΗΣ, ΤΟ ΒΙΝΣΑΝΤΟ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ. ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ, ΘΑ ΑΝΕΦΕΡΑ ΤΟ ΛΙΚΕΡ ΜΑΣΤΙΧΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΥΡΟΠΙΤΑ – Ή, ΑΚΟΜΗ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, ΤΙΣ ΠΙΤΕΣ ΓΕΝΙΚΩΣ. ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΓΝΟ ΚΑΙ ΚΑΛΟΦΤΙΑΓΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΑ ΦΑΓΩΣΙΜΑ Ή ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΡΑΣΙΑ ΜΑΣ. ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΟΚΟΛΑΤΕΣ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΒΑΘΜΟ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΦΤΙΑΓΜΕΝΕΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΑΡΚΕΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ».
Ζείτε εδώ και αρκετά χρόνια λίγο έξω από τις Βρυξέλλες, επισκέπτεστε ωστόσο αρκετά συχνά τη Θεσσαλονίκη, για να δείτε τους δικούς σας ανθρώπους, αλλά και για να προμηθευτείτε πρώτες ύλες για ορισμένες από τις πολύ ιδιαίτερες σοκολάτες που παρασκευάζετε. Αλήθεια, πώς νιώθετε; Θεσσαλονικιά που ζει στο Βέλγιο ή Βελγίδα που επισκέπτεται τακτικά τη Θεσσαλονίκη;
Κάθε φορά που έρχομαι νιώθω, κατ’ αρχήν, μιαν αγαλλίαση μέσα μου, μια ζεστασιά ψυχής, μιαν ηρεμία. Πάντα θα είμαι Θεσσαλονικιά τής ψυχής.
Έχοντας την (εντός ή εκτός εισαγωγικών – εσείς επιλέγετε) πολυτέλεια να βλέπετε τη Θεσσαλονίκη από απόσταση, τι είναι αυτό που σας λείπει περισσότερο από τη γενέθλια πόλη; Και τι είναι αυτό που σας ενοχλεί περισσότερο, σε δημόσιο χώρο και συμπεριφορές, όταν επιστρέφετε σ’ αυτήν;
Μου λείπει το να κάνω μια βόλτα στο κέντρο και να σταματάω για να χαιρετήσω κόσμο ή να μπω για ένα «γεια» στα μαγαζιά φίλων. Μου λείπει η εύκολη πρόσβαση στη θάλασσα, τα ουζάκια δίπλα στο κύμα και το να σε χαϊδεύει ο ήλιος.
Σφίγγομαι και νιώθω «ξένη» από την αγένεια και την ασχήμια, το «δήθεν» και το «δεν βαριέσαι», που δυστυχώς συναντώ συνέχεια. Επίσης, στο ίδιο πλαίσιο, από την έλλειψη σεβασμού προς τους νόμους και τη ψευτομαγκιά.
Έχετε κάνει καριέρα επενδύοντας στη γαστρονομία – συγκεκριμένα, στη ζαχαροπλαστική. Ήθελα να σας ρωτήσω πώς κρίνετε το γαστρονομικό δυναμικό τής Βόρειας Ελλάδας, τόσο σε επίπεδο πρώτων υλών όσο και σε ό,τι αφορά τους δημιουργικούς ανθρώπους που θα μπορούσαν να οδηγήσουν τη θεσσαλονικιώτικη και τη βορειοελλαδική κουζίνα λίγο ψηλότερα… Υπάρχει τέτοιο δυναμικό και, αν ναι, το αξιοποιούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο;
Από όσο γνωρίζω και απ’ όσο παρακολουθώ θα σας έλεγα πως ναι, υπάρχει δυναμικό – και, μάλιστα, δυναμικό και εξαιρετικά αξιόλογο. Δυστυχώς ωστόσο, απ’ ό,τι ακούω και απ’ ό,τι βλέπω κρίνοντας από τον κόσμο που μας χτυπά την πόρτα για δουλειά στο Βέλγιο, λείπουν οι ευκαιρίες. Δεν υπάρχει η δυνατότητα αξιοποίησης των περισσοτέρων.
Όσον αφορά ειδικότερα τις πρώτες ύλες και απ’ όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, είναι σχετικά περιορισμένες λόγω τιμών.
Ζείτε εκτός συνόρων, συνεργαζόμενη, προφανώς, κυρίως με πρόσωπα από τρίτες χώρες – προμηθευτές και πελάτες. Αν σας ζητούσα να επιλέξετε τρεις γεύσεις –κάποια πρώτη ύλη, ένα φαγητό, ένα γλυκό, ένα ποτό ή κάποιο ρόφημα– που, κατά την άποψή σας, θα μπορούσαν να «συστήσουν» στο διεθνές κοινό καλύτερα και αντιπροσωπευτικότερα αυτό που είθισται να αποκαλούμε «ελληνική γαστρονομία», ποιες θα ήταν αυτές;
Με ρωτάτε τι προσφέρω εγώ, πολλές φορές ως δείγμα ελληνικότητας, ή γενικά; Θα σας απαντήσω και στα δύο.
Σε ό,τι αφορά το πρώτο: σύκα αποξηραμένα, αμύγδαλα και βύσσινο λικέρ τής μαμάς – με την επεξήγηση της παράδοσης: πότε και πώς το σερβίρανε παλιότερα, κυρίως με το που έφταναν οι επισκέπτες. Επίσης, το βινσάντο Σαντορίνης. Σε ό,τι αφορά το γενικότερο, θα ανέφερα το λικέρ μαστίχα και την τυρόπιτα – ή, ακόμη καλύτερα, τις πίτες γενικώς.
Θεωρώ, για να κλείσω την απάντησή μου στην ερώτησή σας, ότι στην κατηγορία που περιγράφετε εμπίπτει οτιδήποτε αγνό και καλοφτιαγμένο, από τα φαγώσιμα, ή ένα από τα πολλά εξαιρετικά ελληνικά κρασιά μας. Προφανώς και οι σοκολάτες μου, που σε μεγάλο βαθμό είναι εμπνευσμένες και από την Ελλάδα, φτιαγμένες χρησιμοποιώντας με σεβασμό αρκετά ελληνικά προϊόντα.
Θα εξετάζατε το ενδεχόμενο επιστροφής σας στα πάτρια εδάφη –στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα ή σε κάποια άλλη περιοχή τής χώρας– ή είστε πλέον ανεπίστρεπτα μία πολίτις τού κόσμου;
Δεν το εξετάζω – είναι δεδομένο ότι σε λίγα χρόνια θα έχω ξανά μια σταθερότερη βάση στην πόλη μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα φύγω από το σπίτι μου στο εξωτερικό. Μια «πολίτις τού κόσμου», αυτό ακριβώς.
