Πότε θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα που γνωρίζαμε; Μας αφήνει έστω και ένα καλό η περιπέτεια της πανδημίας; Η Citymag ρωτά 44+1 Θεσσαλονικείς από τους χώρους της πολιτικής, του επιχειρείν, του πολιτισμού, της εκπαίδευσης και της κοινωνίας των πολιτών, ζητώντας τις δικές τους απαντήσεις.
01
Τώρα, που η επόμενη ημέρα τής πανδημίας βρίσκεται πιο κοντά μας, πόσο γρήγορα βλέπετε να επανερχόμαστε σε αυτό που είχαμε συνηθίσει ως κανονικότητα; Από τι θα εξαρτηθεί το πόσο γρήγορα θα επανέλθουμε στις ζωές μας, όπως τις γνωρίζαμε;
Στη διάρκεια της πανδημίας επαναπροσδιορίσαμε τη λέξη «κανονικότητα». Εκτιμήσαμε πολύ περισσότερο τις μικρές, καθημερινές χαρές τής ζωής, τις οποίες χάσαμε: στιγμές κοινωνικότητας, στιγμές αλληλεπίδρασης με ανθρώπους και, σίγουρα, στιγμές πολιτισμού. Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πότε ακριβώς θα επιστρέψουμε σ’ αυτό που ονομάζαμε «κανονικότητα», ελπίζουμε όμως να είναι το συντομότερο δυνατό και με ασφαλείς όλους τους δικούς μας ανθρώπους.
02
Υπάρχει κάτι από αυτά που άλλαξαν στη ζωή μας στη διάρκεια της πανδημίας που θα άξιζε, ίσως, να κρατήσουμε; Κάποιο μάθημα που πήραμε; Κάποιες συνήθειες που χρειάστηκε να αλλάξουμε;
Στη διάρκεια της πανδημίας ήρθαμε πιο κοντά στον εαυτό μας, στους δικούς μας, στα παιδιά μας. Ζήσαμε, εργαστήκαμε, πήγαμε σχολείο και κάναμε δραστηριότητες μέσα στους τέσσερις τοίχους τού σπιτιού μας – και σίγουρα μ’ αυτόν τον τρόπο δεθήκαμε περισσότερο. Στον χώρο τού πολιτισμού (πιο συγκεκριμένα, στον χώρο των φεστιβάλ) είδαμε ότι τα ψηφιακά μέσα, στα οποία αναγκαστήκαμε να καταφύγουμε, μας έδωσαν τη δυνατότητα να ανοιχτούμε σε ένα κοινό που, είτε επειδή βρίσκεται μακριά είτε επειδή δεν μπορεί να ταξιδέψει, «αγκάλιασε» το καλό, ποιοτικό σινεμά. Αυτός ο υβριδικός τρόπος φυσικών και ψηφιακών προβολών μπορεί στο μέλλον να βοηθήσει τα φεστιβάλ να αγγίζουν μεγαλύτερο κοινό: ωστόσο, οι αίθουσες παραμένουν για εμάς το πιο ζωντανό κύτταρο του σινεμά. Εκεί ευελπιστούμε να επιστρέψουμε σύντομα.
