Πότε θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα που γνωρίζαμε; Μας αφήνει έστω και ένα καλό η περιπέτεια της πανδημίας; Η Citymag ρωτά 44+1 Θεσσαλονικείς από τους χώρους της πολιτικής, του επιχειρείν, του πολιτισμού, της εκπαίδευσης και της κοινωνίας των πολιτών, ζητώντας τις δικές τους απαντήσεις.

01

Τώρα, που η επόμενη ημέρα τής πανδημίας βρίσκεται πιο κοντά μας, πόσο γρήγορα βλέπετε να επανερχόμαστε σε αυτό που είχαμε συνηθίσει ως κανονικότητα; Από τι θα εξαρτηθεί το πόσο γρήγορα θα επανέλθουμε στις ζωές μας, όπως τις γνωρίζαμε;

Θα μιλήσω με βάση τη δική μου εμπειρία. Ξεκίνησα να πηγαίνω στην εργασία μου πριν από δύο εβδομάδες. Την προηγούμενη ημέρα το άγχος μου ήταν μεγάλο – αισθανόμουν σαν να πηγαίνω πρώτη μέρα στο σχολείο. Αισθανόμουν φόβο και αποστροφή. Δεν μπορούσα να αποχωριστώ το σπίτι μου, τον καναπέ μου, τα σκυλάκια μου, γενικότερα τη βολή μου – ιδρυματοποιήθηκα! Τελικά, όλα ήταν μια απόφαση. Ντύθηκα, στολίστηκα και ξεκίνησα. Μου έφυγαν όλα – τη θέση τού φόβου και της αποστροφής πήραν η χαρά τής επανένταξης και η κούραση από τη δουλειά. Συμπέρασμα: μια απόφαση είναι. Η χαρά τής κοινωνικοποίησης υπερτερεί του φόβου. Σίγουρα θα υπάρξουν κάποιες αλλαγές στην επανένταξη, αλλά η κανονικότητα, όπως τη γνωρίζαμε, θα επανέλθει.

02

Υπάρχει κάτι από αυτά που άλλαξαν στη ζωή μας στη διάρκεια της πανδημίας που θα άξιζε, ίσως, να κρατήσουμε; Κάποιο μάθημα που πήραμε; Κάποιες συνήθειες που χρειάστηκε να αλλάξουμε;

Αυτό που μου έγινε μάθημα –και πάλι προσωπικά θα μιλήσω– ήταν η ουσία των απλών, των δεδομένων, των καθημερινών μέχρι πρότινος. Μου έλειψαν τα χαμόγελα, το άγγιγμα, η φυσική παρουσία των ανθρώπων. Οπότε, θα συνεχίσω να εκτιμώ αυτά τα «απλά». Και, φυσικά, το πιο τετριμμένο και απαραίτητο: την υγεία. «Όχι» στον φόβο, «ναι» στον σεβασμό τής ζωής.