Πότε θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα που γνωρίζαμε; Μας αφήνει έστω και ένα καλό η περιπέτεια της πανδημίας; Η Citymag ρωτά 44+1 Θεσσαλονικείς από τους χώρους της πολιτικής, του επιχειρείν, του πολιτισμού, της εκπαίδευσης και της κοινωνίας των πολιτών, ζητώντας τις δικές τους απαντήσεις.
01
Τώρα, που η επόμενη ημέρα τής πανδημίας βρίσκεται πιο κοντά μας, πόσο γρήγορα βλέπετε να επανερχόμαστε σε αυτό που είχαμε συνηθίσει ως κανονικότητα; Από τι θα εξαρτηθεί το πόσο γρήγορα θα επανέλθουμε στις ζωές μας, όπως τις γνωρίζαμε;
Η κανονικότητα έχει δύο μορφές. Μία εξωτερική και μία εσωτερική, προσωπική. Η εξωτερική κανονικότητα θα επιστρέψει εύκολα. Ο κόσμος θα ξανακυκλοφορήσει, θα επιστρέψει στην εργασία του, τα σχολεία και τα καταστήματα θα λειτουργήσουν ξανά (ελπίζω όλα να τα καταφέρουν) και, μετά τους εμβολιασμούς, οι φοβερές μάσκες που δεν αποχωριστήκαμε για τόσο πολύ καιρό «θα πέσουν». Η εσωτερική κανονικότητα, όμως, είναι αυτή που θα καθυστερήσει: η διάθεσή μας απέναντι στον άλλο, οι φόβοι μας, η επιφυλακτικότητα, ο θυμός και η απογοήτευση που φύτεψε μέσα μας η πανδημία και οι ψυχολογικές και κοινωνικές συνέπειές της θα αργήσουν να εξαλειφθούν. Εδώ θα χρειαστεί απ’ όλους μας μια συνολική και άρρητη συνεννόηση κατανόησης και ανθρωπιάς. Θέλω να πιστεύω –και βαθιά το πιστεύω– πως σταδιακά θα τα αφήσουμε αυτά πίσω.
02
Υπάρχει κάτι από αυτά που άλλαξαν στη ζωή μας στη διάρκεια της πανδημίας που θα άξιζε, ίσως, να κρατήσουμε; Κάποιο μάθημα που πήραμε; Κάποιες συνήθειες που χρειάστηκε να αλλάξουμε;
Η ζωή μας άλλαξε συνολικά. Δεν άλλαξε σε ένα και δύο πράγματα, δεν άλλαξαν μία ή δύο συνήθειες. Θα έλεγα πως για τον πολύ κόσμο άλλαξε η εργασία του, η καθημερινότητά του, οι προσωπικές σχέσεις του, η οικονομική του κατάσταση, η υγεία του, η ατομική ελευθερία του. Τι αξίζει να κρατήσουμε από αυτές τις σαρωτικές αλλαγές; Για εμένα, το πιο αξιόλογο απ’ όλα είναι μια στάση ζωής, μια θεωρία που λέει «αποδέχομαι να θυσιάσω πράγματα δικά μου, για να σώσω και να βοηθήσω άλλους ανθρώπους». Ο ανθρωπισμός τής απάνθρωπης πανδημίας είναι το πολυτιμότερο και εντυπωσιακότερο θετικό χαρακτηριστικό της. Εγώ αυτό κρατώ. Τα άλλα είναι λεπτομέρειες.
