fbpx

Citymagthess.gr

Βοριάς μού παίρνει τη φωνή…

Μοιραστείτε το

Ήταν 17 Απριλίου του 2012, όταν ο Δημήτρης Μητροπάνος άφηνε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο «Υγεία», στην Αθήνα. Θαρρώ ήταν γύρω στις 11:00 – τι μέρα κι εκείνη.

Πέρασαν δώδεκα χρόνια από τότε, ποιος να το πιστέψει. Δώδεκα χρόνια είναι μία ζωή ολόκληρη. Μεγαλώσαμε παιδιά, μεγάλωσαν τα παιδιά των φίλων μας, αλλάξαμε πόλεις και ζωές, φέραμε τούμπα τον χρόνο κι αυτός εκεί, να σιγοντάρει την κάθε στιγμή.

(Σάββατο βροχή σαν σταγόνα έσταξες στη διψασμένη μου καρδιά).

Η απώλεια δεν χωνεύεται, στέκει σαν άνω τελεία στη γραμμική πορεία του χρόνου. Έτσι αντιλαμβανόμαστε εμείς οι θνητοί τον χρόνο, γραμμικά. Με στιγμές που καπακώνουν άλλες στιγμές, με μέρες που διαδέχονται μήνες και χρόνια, με εμπειρίες που θυμόμαστε κι άλλες που θέλουμε, αλλά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε.

(Ψέμα, είχε κρυφτεί στο φιλί που κέρασες, όλα τα έταξες κι όλα τα ξέχασες μετά).

Από τότε, κάθε χρόνο, γράφω ένα κείμενο που δημοσιεύεται ανήμερα του θανάτου του. Φόρος τιμής γι’ αυτόν που τίμησε το ελληνικό τραγούδι μέχρι τέλους, φόρος τιμής για τον τραγουδιστή που δεν πέθανε ποτέ. Ένα κεράκι εις μνήμην. Αν μη τι άλλο, ο Μητροπάνος ζει μέσα μας. Ζωντανεύει όταν περνάμε τον Πλαταμώνα, θεριεύει μόλις φυσήξει ο Νοτιάς, εμφανίζεται ξημερώματα στη Θεσσαλονίκη. Πολλά τα χρόνια, πολλές και οι συνεντεύξεις. Και μέσα από αυτές τις κουβέντες, άλλες τηλεφωνικές, μερικές μέσω βιντεοκλήσης, πολλές με ποτό ή καφέ, κατάλαβα ότι ο Μητροπάνος λειτουργούσε ως συνδετικός κρίκος μιας ολόκληρης κοινότητας. Αθόρυβης, αφανούς, αλλά αληθινής πέρα για πέρα.

(Βοριάς μου παίρνει τη φωνή και την πετά σαν αστραπή, σ’ αυτή που αγάπησα κι έχασα να φτάσει, να προφτάσει μην τη χάσει, να γυρίσει να της πει).

Μιας κοινότητας ανθρώπων που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο συνεργάστηκαν μαζί του. Στο στούντιο, επί σκηνής, σε μια συναυλία. Των ανθρώπων που τον τίμησαν με ένα ζεϊμπέκικο βαρύ, σαν κι εκείνο τον δικό του χορό στην Ιερά Οδό, όπου τραγουδούσε με την Πέγκυ Ζήνα το 2009. Χριστέ μου, μέχρι και η πίστα λύγιζε όταν χόρευε τη «Ρόζα» με το μαύρο του κοστούμι. Θυμάμαι ακόμη προ τριετίας τον συνθέτη Γιώργο Μουκίδη, που, μεταξύ άλλων, έχει γράψει και το αλησμόνητο «Απόψε θα ‘θελα», οριακά να μη μπορεί να μιλήσει στο τηλέφωνο από τη συγκίνηση, όταν περιέγραφε τη συνεργασία του με τον τρικαλινό γίγαντα. Ακούω ακόμη τη φράση «το βουνό μου» να βγαίνει με μια μελαγχολική γλύκα από την Πέγκυ Ζήνα, φέρνω στον νου τον Σπύρο Παπαδόπουλο να μου αφηγείται τις στιγμές στο νοσοκομείο στη Γαλλία.

Συντονισμένοι όλοι τους, δίχως να το ξέρουν, χρησιμοποιούσαν σχεδόν τα ίδια επίθετα.

(Τώρα σε ζητώ στης φωτιάς τα Σάββατα, μια κι η βροχή πια δεν περνά).

«Δωρικός», «γενναιόδωρος», «ζεστός». Οι λέξεις όμως δεν τους έφταναν, το καταλάβαινες στις κουβέντες τους. Να που υπάρχουν και άνθρωποι «μεγαλύτεροι» από την ελληνική γλώσσα, που δεν χωράνε στα λόγια, που η απώλειά τους μεγάλωσε την εθνική μας μοναξιά. Ακριβώς επειδή αποτελούσαν αυτόν τον αόρατο κρίκο που συνέδεε τις ψυχές αγνώστων. Τα θαύματα έκλεισαν (μες στις πυρκαγιές ψάχνω για περάσματα, είναι χαράματα κι είναι τα θαύματα κλειστά), δεν θα τραγουδήσει ξανά, τα παιδιά μας δεν θα τον ακούσουν επί σκηνής. Ίσως και να μη χρειάζεται. Βλέπουν με γουρλωμένα μάτια πώς ο Βοριάς παίρνει τη φωνή των γονιών τους το βράδυ, πριν ξημερώσει η 17η Απριλίου. Και μετά ακούνε το «Σ’ αναζητώ» για να στανιάρουν.


Μοιραστείτε το

Κύλιση στην κορυφή

Σεβόμαστε την ιδιωτικότητά σας

Εμείς και οι συνεργάτες μας χρησιμοποιούμε τεχνολογίες, όπως cookies, και επεξεργαζόμαστε προσωπικά δεδομένα, όπως διευθύνσεις IP και αναγνωριστικά cookies, για να προσαρμόζουμε τις διαφημίσεις και το περιεχόμενο με βάση τα ενδιαφέροντά σας. Κάντε κλικ παρακάτω για να συμφωνήσετε με τη χρήση αυτής της τεχνολογίας και την επεξεργασία των προσωπικών σας δεδομένων για αυτούς τους σκοπούς.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να διαβάσετε την Πολιτική απορρήτου.

Ρυθμίσεις Cookies

Παρακάτω μπορείτε να επιλέξετε ποια cookies θα επιτρέψετε σε αυτή την ιστοσελίδα. Πατήστε στην αποθήκευση ρυθμίσεων για να εφαρμόσετε την επιλογή σας.

ΛειτουργικάΗ ιστοσελίδα για να δουλέψει χρησιμοποιεί κάποια απαραίτητα λειτουργικά cookies.

ΣτατιστικάΗ ιστοσελίδα μας χρησιμοποιεί cookies για στατιστικούς σκοπούς, ώστε να μπορούμε να βελτιώσουμε το περιεχόμενο που σας προσφέρουμε.

Κοινωνικά ΔίκτυαΗ ιστοσελίδα μας χρησιμοποιεί cookies από τα κοινωνικά δίκτυα, ώστε να μπορούμε να σας δείξουμε περιεχόμενο από πλατφόρμες όπως το YouTube και το FaceBook. Αυτά τα cookies μπορεί να καταγράφουν τα προσωπικά σας δεδομένα.

ΔιαφημίσειςΗ ιστοσελίδα μας χρησιμοποιεί cookies για διαφημιστικούς σκοπούς, ώστε να μπορούμε να σας προσφέρουμε περιεχόμενο που σας ενδιαφέρει. Αυτά τα cookies μπορεί να καταγράφουν τα προσωπικά σας δεδομένα.

ΆλλαΗ ιστοσελίδα μας χρησιμοποιεί και ορισμένα cookies από υπηρεσίες που δεν εμπίπτουν στις παραπάνω κατηγορίες