Πορτραίτα: Σάκης Γιούμπασης.
ΣΤΗΝ ΑΔΡΑΝΕΙΑ ΤΟΥ «ΚΟΡΩΝΟΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ», ΕΨΑΞΑ ΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΚΑΝΩ, ΠΟΥ ΘΑ ΩΦΕΛΗΣΕΙ ΤΟ ΠΙΝΓΚ ΠΟΝΓΚ. ΤΕΛΙΚΑ, ΕΠΕΙΣΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΝΑ ΕΚΤΕΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΦΕΘΕΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΑΩ ΓΙΑ ΤΟ ΑΘΛΗΜΑ ΜΟΥ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ, ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΖΗΣΩ. ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ. ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΤΟΛΜΗΣΑ ΝΑ ΣΤΑΘΩ ΣΑΝ ΤΟΝ ΧΑΡΤΑΕΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΚΑΙ ΝΑ ΦΤΙΑΞΩ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΕΚΜΑΘΗΣΗΣ ΠΙΝΓΚ ΠΟΝΓΚ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΣΤΟΧΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΠΙΝΓΚ ΠΟΝΓΚ, ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΩ ΤΟΥΣ ΤΟΠΙΚΟΥΣ ΑΡΧΟΝΤΕΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΟΥΝ ΤΡΑΠΕΖΙΑ ΑΠΟ ΤΣΙΜΕΝΤΟ ΣΤΑ ΠΑΡΚΑ, ΜΕ ΠΑΓΚΑΚΙΑ ΓΥΡΩ ΓΥΡΩ. ΣΤΟΧΟΣ ΜΟΥ, ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ, ΚΑΘΕ ΣΠΙΤΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ ΡΑΚΕΤΕΣ. ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΘΛΗΜΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ. ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ, ΑΥΤΗ ΕΧΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑ: ΟΠΟΙΟΣ ΜΕ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΜΕ ΑΠΟΘΗΚΕΥΕΙ ΣΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΤΟΥ ΩΣ «ΑΝΙΤΑ ΠΙΝΓΚ ΠΟΝΓΚ». ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΑΥΤΟ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ 24 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΑΣ ΑΝΤΙΣΦΑΙΡΙΣΗΣ, ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΤΟ «PINGPONITA».
Θα ξεκινήσω με μιαν εξομολόγηση: δεν πίστευα ότι μια σειρά από βίντεο που αφορούν την εκμάθηση πινγκ πονγκ θα μπορούσε να είναι τόσο φρέσκια και απολαυστική. Πώς γεννήθηκε η Pingponita;
Λόγω τού πνεύματος πρωταθλητισμού που με διακατείχε στους αγώνες μου, όταν έχανα σε κρίσιμα σημεία τής καριέρας μου πείσμωνα και έκανα ακόμη πιο δυνατή προσπάθεια. Ίσως βέβαια να ευθυνόταν και η επαναστατική μου νοοτροπία… Έτσι και τώρα, στην αδράνεια του «κορωνοδιαστήματος», έψαξα τι θα μπορούσα να κάνω, που θα ωφελήσει το πινγκ πονγκ. Τελικά, έπεισα τον εαυτό μου να εκτεθεί και να αφεθεί όχι μόνο στην τρέλα που κουβαλάω για το άθλημά μου, αλλά και στο χιούμορ, χωρίς το οποίο δεν μπορώ να ζήσω. Είναι δύο πολύ σημαντικά στοιχεία τής ζωής μου.
Κάπως έτσι τόλμησα να σταθώ σαν τον χαρταετό αντίθετα στον αέρα και την εποχή και να φτιάξω το πρώτο κανάλι εκμάθησης πινγκ πονγκ στην Ελλάδα. Στόχος μου είναι να παίζουν όλο και περισσότεροι πινγκ πονγκ, όπως επίσης και να κινητοποιήσω τους τοπικούς άρχοντες, ώστε να τοποθετήσουν τραπέζια από τσιμέντο στα πάρκα, με παγκάκια γύρω γύρω. Στόχος μου, στο τέλος, κάθε σπίτι να έχει ένα ζευγάρι ρακέτες. Αυτό το άθλημα προσαρμόζεται παντού.
Όσο για την ονομασία, αυτή έχει τη δική της ιστορία: όποιος με γνωρίζει με αποθηκεύει στο κινητό του ως «Ανίτα πινγκ πονγκ». Με αφορμή αυτό, μετά από 24 χρόνια στον χώρο τής επιτραπέζιας αντισφαίρισης, ήρθε και το «Pingponita» – και, κατά συνέπεια, το Pingponita Channel.
Με βεβαιότητα μπορώ να πω ότι το πινγκ πονγκ δεν είναι το πιο δημοφιλές άθλημα ανάμεσα στους νέους… Ποια είναι τα πλεονεκτήματά του; Γιατί θα το πρότεινες σε γονείς που επιθυμούν να στρέψουν τα παιδιά τους στον αθλητισμό;
Δεν θα αναφερθώ μόνο στα παιδιά, αλλά και στους μεγαλύτερους σε ηλικία, αφού τα τελευταία χρόνια υπάρχει η τάση να παίζουν όλο και περισσότεροι ενήλικες ερασιτεχνικά, ως χόμπι, αλλά και με συμμετοχή σε πρωταθλήματα – ειδικά για κάποιον που μαθαίνει τώρα σε ατομικό, αλλά και σε ομαδικό πλαίσιο.
Συνήθως χρησιμοποιούμε το ρήμα «παίζω», όταν αναφερόμαστε στο πινγκ πονγκ. Αυτό σημαίνει παιχνίδι, ψυχαγωγία, διασκέδαση και ανεμελιά, σε συνδυασμό με πειθαρχία, αυτοέλεγχο και ομαδικό πνεύμα. Είναι απαιτητική γυμναστική για όλο το σώμα, κυρίως για τα πόδια και τον κορμό. Και, φυσικά, για το μυαλό, που χρειάζεται να υπολογίσει σε ελάχιστο χρόνο την κίνηση που θα κάνει το σώμα.
Είναι σαν να παίζουμε σκάκι την ώρα που τρέχουμε κατοστάρι. Είναι η καλύτερη προληπτική δραστηριότητα κατά του Άλτσχάιμερ και μια μορφή άκρως εκλεπτυσμένης άσκησης και κοινωνικοποίησης ταυτοχρόνως.
Από τα χρόνια που ασχολείσαι επαγγελματικά με την προπονητική, έχεις να θυμηθείς κάποια περιστατικά που να σου έμειναν χαραγμένα στο μυαλό;
Κάθε χαμόγελο στο τέλος μιας προπόνησης μένει χαραγμένο στο μυαλό μου.
Τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιούμαι σε πολλά και διαφορετικά τερέν. Ένας άνθρωπος που έχω ως μέντορα μου άλλαξε τη ζωή και τη νοοτροπία σε πολλά θέματα, πέραν φυσικά των εφοδίων που έλαβα από τους λατρεμένους μου γονείς. Είναι ο Φαίδων Καλοτεράκης, που αυτήν την περίοδο είναι επάξια αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Θεραπευτικών Κοινοτήτων (WFTC), δηλαδή των κέντρων απεξάρτησης. Μέσα από τα μάτια του είδα πολλά πράγματα και έκανα τεράστια βήματα, τόσο για εμένα την ίδια όσο και για το άθλημα της επιτραπέζιας αντισφαίρισης. Κάθε μάθημα πινγκ πονγκ που έδωσα στη φυλακή ή στο Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ) «Ιθάκη» ισούται με πέντε χρόνια σε ακαδημίες. Μαθήματα ζωής, σεβασμού, συγχώρεσης και ευγνωμοσύνης, ανεκτίμητης αξίας. Η φυλακή και η «Ιθάκη» ήταν τα σημεία που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου.
Ένα νέο κομμάτι που μπαίνει στη ζωή μου είναι η ενασχόληση με άτομα με ειδικές ικανότητες, που αποτελεί μια νέα πρόκληση. Η Ειρήνη Δρακωνάκη είναι μια εκπληκτική κοπέλα, ψυχή και αθλήτρια-μαχήτρια, πανελληνιονίκης, που μου έκανε την τιμή να μου προτείνει να την αναλάβω, με στόχο το πανελλήνιο πρωτάθλημα φέτος τον Μάιο. Αν τα πάμε καλά, θα βάλουμε πλώρη για τους Παραολυμπιακούς στη Γαλλία το 2023, όταν με το καλό τελειώσει αυτό που ζούμε. Η ίδια δεν σταματάει την προσπάθεια που κάνει μέχρι να ξαναπιάσει ρακέτα.
Το τελευταίο διάστημα η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί διάφορα «σίριαλ» αποκαλύψεων που αφορούν από σεξουαλικές παρενοχλήσεις μέχρι λεκτικές κακοποιήσεις και προσβλητικές επαγγελματικές συμπεριφορές. Ως γυναίκα και ως αθλήτρια, αντιμετώπισες τέτοιες συμπεριφορές;
Κατακρίνω κάθε γεγονός σωματικής ή λεκτικής βίας. Θα είμαι πάντοτε κοντά σε όποιον έχει ανάγκη να μιλήσει και χρειάζεται βοήθεια. Ο προπονητής είναι ο καλύτερος φίλος-αδελφός των αθλητών και, παράλληλα, ψυχολόγος και εμψυχωτής τους.
Σχετικά με το άθλημά μου: δεν έτυχε να είμαι παρούσα σε τέτοιου είδους συμβάντα ούτε άκουσα κάποια διαμαρτυρία από οποιονδήποτε. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι είναι υποχρέωσή μας να μιλάμε και να λέμε στους γύρω μας τι δεν μας αρέσει και να μην αφήσουμε να περάσει καιρός από κάτι που μας βασανίζει. Σε ό,τι αφορά το άθλημα, αυτό έχει άλλου είδους προβλήματα, όπως, κατά κύριο λόγο, η έλλειψη δημοτικότητάς του. Πάνω σ’ αυτό, βέβαια, στηρίχθηκε και η προσπάθεια –και η έκθεσή μου κατ’ αυτόν τον τρόπο– στο κανάλι μου στο YouTube. Λίγη τρέλα και χιούμορ ομορφαίνουν τη ζωή.
Η εποχή που συμμετείχες σε παγκόσμια και πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα ανήκει στο παρελθόν. Σου λείπουν αυτές οι στιγμές; Θα ήθελες να τις ξαναζήσεις;
Ήταν υπέροχα χρόνια, αλλά ταυτόχρονα και πολύ σκληρά. Κι αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Σήμερα θα προτιμούσα να δω τους μικρούς και μεγάλους αθλητές μου να παίζουν και να ζουν το άθλημα και –γιατί όχι;– αύριο μεθαύριο να γίνουν και συνάδελφοί μου. Είναι μεγάλη η όρεξη και η χαρά μου να δώσω τα φώτα μου σε άξια παιδιά που έχουν αγάπη για το πινγκ πονγκ, τον αθλητισμό και το πνεύμα του και επιθυμούν να δουλέψουν και να διαδώσουν ένα τόσο υγιές άθλημα. Ήρθε η ώρα η Pingponita να κάνει μόδα το διαφορετικό. Άλλωστε, αυτό είναι και το μότο τού καναλιού μου.
