Η φωτογραφία τού κ. Γιούμπαση είναι τραβηγμένη από τον ίδιο τον κ. Γιούμπαση (προφανώς…).
Έχετε βρεθεί με τη δουλειά σας στα τέσσερα σημεία τού ορίζοντα – έχετε φωτογραφίσει, ως freelance φωτογράφος, αλλά και ως εργαζόμενος για μερικά από τα μεγαλύτερα φωτογραφικά πρακτορεία τού πλανήτη ορισμένες από τις πιο ενδιαφέρουσες περιοχές και τοπόσημα ανά τον κόσμο. Ποια ή ποιες από τις χώρες που έχετε επισκεφτεί –πέραν της Ελλάδας– άφησαν βαθύτερο αποτύπωμα στη μνήμη σας και για ποιους λόγους;
Έχω πράγματι την τύχη να έχω ταξιδέψει αρκετά με τη δουλειά μου. Πολλές φορές, ως freelance φωτογράφος, επιλέγω για τις διακοπές μου περιοχές οι οποίες θα έχουν και φωτογραφικό ενδιαφέρον.
Ένα ταξίδι το οποίο μου έδωσε διαφορετικές εικόνες και εμπειρίες είναι αυτό που έκανα στην Κένυα. Η επαφή με την άγρια ζωή, χωρίς αυτή να είναι φυλακισμένη μέσα στο κλουβί ενός ζωολογικού κήπου. Ακόμη ένα ταξίδι που μου έδωσε εικόνες οι οποίες ήταν διαφορετικές ήταν αυτό στην Ισλανδία, μια χώρα όπου μπορείς να αντιληφθείς τη δύναμη της φύσης. Το μέγεθος του παγετώνα, η δύναμη του ηφαιστείου, της λάβας, αλλά και του αέρα μπρος στον άνθρωπο – και όλα αυτά σε απόσταση κάποιων χιλιομέτρων. Εκεί αντιλαμβάνεσαι ότι η δύναμή μας είναι κάτι το ελάχιστο μπροστά σε αυτήν της φύσης.
Σε αυτά τα δύο ταξίδια βίωσα πραγματικά το μεγαλείο τής φύσης και το πόσο άδικοι και μικροί είμαστε εμείς, οι άνθρωποι, που δεν μπορούμε να διατηρήσουμε και να σώσουμε τα οικοσυστήματα τα οποία, στην τελική, είναι αυτά που μας δίνουν ζωή.
Η Ελλάδα είναι η πατρίδα σας. Με τη ματιά τού επαγγελματία φωτογράφου, πώς θα την περιγράφατε σε κάποιον που δεν την έχει επισκεφθεί μέχρι σήμερα; Ξέρω ότι μία εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις, θα ήθελα ωστόσο να μου πείτε κάποιους λόγους για τους οποίους η χώρα μας θα αποτελούσε έναν «must visit» προορισμό.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που συνδυάζει τη θάλασσα, το βουνό, το καλό φαγητό, τα μνημεία, τους αρχαιολογικούς χώρους, αλλά και την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, που έχει διασωθεί μόνο σε κάποια σημεία, διά νόμου. Η χώρα μας έχει πολλούς θησαυρούς που, αντί να διαφημίζονται, έχουν «θαφτεί» χωρίς τη σωστή σήμανση και χωρίς την προσβασιμότητα που θα έπρεπε να υπάρχει. Όλα αυτά αναγκάζουν τον επισκέπτη να ζήσει μια περιπέτεια, η οποία αρχίζει ήδη κατά την άφιξή του.
«Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΓΩΝΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΣΠΑΡΤΑ ΣΗΜΕΙΑ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ – ΠΟΛΛΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ. ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΝΕΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΑΝΩ ΠΟΛΗΣ. ΩΣΤΟΣΟ –ΔΥΣΤΥΧΩΣ– ΤΑ ΕΝΔΙΑΜΕΣΑ ΣΗΜΕΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΝΕΑΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΩ ΠΟΛΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΚΙΣΤΗΣ ΩΣ ΜΗΔΕΝΙΚΗΣ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ, ΚΥΡΙΩΣ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΑΡΟΧΗΣ. ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΧΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΕΙ ΦΙΛΙΚΟ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΟΝΙΜΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΟΥ, ΚΑΘΩΣ Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΑΦΙΛΟΞΕΝΟ».
Όπου και να ταξιδέψετε, επιστρέφετε στη Θεσσαλονίκη, που αποτελεί τη βάση σας. Επικαλούμαι και πάλι τη ματιά σας ως φωτογράφου, αλλά και την ιδιότητά σας ως κατοίκου τής πόλης – και μάλιστα του κέντρου της. Ποια είναι τα όμορφα και ποια τα άσχημα που αντικρίζετε καθημερινά και σας «αναγκάζουν» να σηκώσετε τον φακό σας, για να τα απαθανατίσετε;
Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη που έχει κάποιες γωνιές και διάσπαρτα σημεία, τα οποία είναι εξαιρετικά – πολλές πόλεις θα ήθελαν να τα διαθέτουν. Κάποια από αυτά είναι η Νέα Παραλία και η περιοχή τής Άνω Πόλης. Ωστόσο –δυστυχώς– τα ενδιάμεσα σημεία μεταξύ Νέας Παραλίας και Άνω Πόλης είναι πολλές φορές κάκιστης ώς μηδενικής αισθητικής, κυρίως εξαιτίας της περιόδου τής αντιπαροχής.
Ιδιαίτερα το κέντρο τής πόλης θέλει πολλή δουλειά, ώστε να αναδειχθεί και να καταστεί φιλικό προς τους μόνιμους κατοίκους του, καθώς η έλλειψη συγκοινωνίας, αλλά και σεβασμού προς τον συνάνθρωπο το κάνουν αφιλόξενο.
Για τον επισκέπτη που έρχεται στη Θεσσαλονίκη υπάρχει, ασφαλώς, η πολύ καλή λύση των λεωφορείων «hop-on, hop-off», χάρη στα οποία πολλές φορές «παραλείπονται» όλα αυτά τα ενδιάμεσα, όχι τόσο ελκυστικά σημεία.
Πολλοί ίσως θεωρούν το επάγγελμα του φωτογράφου συναρπαστικό – παρουσία σε κοσμικές εκδηλώσεις, γνωριμία με σημαντικά, προβεβλημένα πρόσωπα, ταξίδια εντός και εκτός συνόρων… Πού τελειώνει ο μύθος και πού αρχίζει η πραγματικότητα; Αν σας ζητούσε μία νέα ή ένας νέος που ενδιαφέρονται να ακολουθήσουν το επάγγελμα του φωτογράφου τη συμβουλή σας, τι θα τους λέγατε;
Το επάγγελμα του φωτογράφου είναι συναρπαστικό και ενδιαφέρον. Κάθε μέρα σού προσφέρει μια νέα εμπειρία, ενώ, επιπλέον, έχει το πλεονέκτημα ότι δεν χρειάζεται να είσαι εγκλωβισμένος σε ένα γραφείο για ένα οκτάωρο.
Και μετά απ’ όλα αυτά αρχίζει και καταρρέει ο μύθος, επειδή είναι επάγγελμα και όχι χόμπι… Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δημιουργείς και να παραδίδεις εικόνες σε περιορισμένο χρονικό διάστημα –και, κατά προτίμηση, «χθες»…– για τις οποίες πρέπει να είναι χαρούμενος αυτός που σε πληρώνει. Εκεί βάζεις τα δυνατά σου, ενώ πολλές φορές χρειάζεται να βάλεις στην άκρη και αυτό που έχεις στο μυαλό σου να δημιουργήσεις, προσπαθώντας να πορευτείς με τα δεδομένα τής δουλειάς.
