Μετά την παράσταση «Η Βίλα (Ο δρόμος που δεν πήραν)», η σκηνοθέτις Λητώ Τριανταφυλλίδου και η ηθοποιός Νατάσα Εξηνταβελώνη επιστρέφουν στη Θεσσαλονίκη και στο Metropolitan: The Urban Theater με τον θεατρικό μονόλογο του Ντένις Κέλι «Girls & Boys», ένα συνταρακτικό έργο για την προέλευση της βίας στη σύγχρονη κοινωνία.
«Συνάντησα τον άντρα μου στην ουρά, για να επιβιβαστώ σε μια πτήση της ΕasyJet, και ομολογώ ότι τον αντιπάθησα από την πρώτη στιγμή».
Μια τυχαία συνάντηση σε ένα αεροδρόμιο οδηγεί σε έναν κεραυνοβόλο έρωτα. Ένας γάμος, ένα σπίτι, δύο παιδιά, παράλληλες καριέρες – μια συνηθισμένη οικογενειακή ζωή. Όμως, καθώς ο χρόνος περνά, οι ισορροπίες διαταράσσονται και τα πράγματα παίρνουν μια αναπάντεχα σκοτεινή τροπή.
«Δεν θυμάμαι ακριβώς πότε τα πράγματα μεταξύ μας άρχισαν να πηγαίνουν στραβά – θυμάμαι μόνο ξαφνικά να βρίσκομαι μέσα σ’ αυτό».
Ο Ντένις Κέλι σκιαγραφεί με αμεσότητα, οξυδέρκεια και αφηγηματική δεξιοτεχνία τις λεπτές γραμμές ανάμεσα στην ευτυχία και την απώλεια, αποτυπώνοντας με ακρίβεια τη γυναικεία ψυχοσύνθεση και αποκαλύπτοντας σταδιακά τις αποχρώσεις της βίας που υποβόσκει στην καθημερινότητα του ζευγαριού.
Στην παράσταση, που σκηνοθετεί η Λητώ Τριανταφυλλίδου, η πρωταγωνίστρια αφηγείται τη ζωή της με αναστοχαστική διάθεση, ισορροπώντας με ευαισθησία ανάμεσα στο χιούμορ, τη συγκίνηση και την αγωνία. Στην προσπάθειά της να ανασυνθέσει την ιστορία της, αξιοποιεί οπτικοακουστικά μέσα, για να καταγράψει και να επανεξετάσει τις αναμνήσεις της. Φτιάχνοντας από την αρχή το παζλ της ζωής της μέσα από βίντεο, ήχους και εικόνες, γίνεται ταυτόχρονα αφηγήτρια, σκηνοθέτις και θεατής της ιστορίας της. Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με μια ζωντανή παράσταση ή με τη δημιουργία ενός ντοκιμαντέρ επί σκηνής; Ή μήπως με ένα οπτικοακουστικό αυτοπορτρέτο (self-portrait);
Καθώς η ηρωίδα αναζητά τα αίτια και τις συνέπειες όσων έκανε και έζησε, η βία φαίνεται να διαπερνά κάθε στιγμή της φαινομενικά ευτυχισμένης ζωής της. Έτσι, αναδεικνύονται θεμελιώδη ζητήματα, όπως η βαθιά ριζωμένη βία στις ανθρώπινες σχέσεις, η έμφυλη ανισότητα και το φαινόμενο της οικογενειοκτονίας. Είναι τελικά η βία ένα αναπόφευκτο στοιχείο της ανθρώπινης φύσης ή προϊόν των κοινωνικών και πολιτισμικών συνθηκών μέσα στις οποίες μεγαλώνουμε; Όταν, τελικά, η ηθοποιός επί σκηνής στρέφει το βλέμμα της από την κάμερα στο κοινό, θέτει ένα καίριο ερώτημα: μπορούμε ποτέ να ξεφύγουμε από τη βία που κρύβεται μέσα μας;
Για την παράσταση «Girls & Boys» σε μετάφραση και σκηνοθεσία Λητούς Τριανταφυλλίδου, συμπράττει μια εξαιρετική ομάδα συνεργατών. Τα σκηνικά φέρουν την υπογραφή του Δημήτρη Πολυχρονιάδη. Η Αλεξάνδρα Κατερινοπούλου συνθέτει τα ηχητικά τοπία και την πρωτότυπη μουσική. Τα βίντεο και οι φωτογραφίες της παράστασης αποτυπώθηκαν μέσα από τον φακό της Δέσποινας Σπύρου. Την κίνηση επιμελείται ο χορογράφος Κωνσταντίνος Παπανικολάου και τους φωτισμούς σχεδιάζει ο Αντώνης Διρχαλίδης.
Η ταυτότητα της παράστασης
«Girls & Boys» του Dennis Kelly με τη Νατάσα Εξηνταβελώνη. Μετάφραση, σκηνοθεσία: Λητώ Τριανταφυλλίδου. Σκηνικά: Δημήτρης Πολυχρονιάδης. Μουσική: Αλεξάνδρα Κατερινοπούλου. Κίνηση: Κωνσταντίνος Παπανικολάου. Φωτισμοί: Αντώνης Διρχαλίδης. Φωτογραφίες, βίντεο:Δέσποινα Σπύρου. Video editing: Μαριάνα Τρούμπη. Βοηθός σκηνοθέτη: Τζέσικα Κουρτέση. Graphic Design: Mavra Gidia. Επικοινωνία: Λία Κεσοπούλου. Παραγωγή: Metropolitan: The Urban Theater.
