Πριν από την παγκόσμια πανδημία, ένα ανώνυμο πλάσμα ζούσε στα ερείπια του εργοστασίου «Φιξ». Κάποιος αναφέρθηκε σ’ αυτό ως το θηρίο τού πάρτι ή το κοινωνικό ζώο – και οι περισσότεροι άνθρωποι συμφώνησαν στο γεγονός ότι είχε ανθρώπινη μορφή, αλλά ουδείς μπορεί να πει πραγματικά ποιο ήταν το πραγματικό αντικείμενο της περιπλάνησής του ή να δώσει αόριστες, έστω, λεπτομέρειες για την εμφάνισή του. Ένα πράγμα είναι σίγουρο: θα είχατε δει το θηρίο στην πόλη μόνο μετά το ηλιοβασίλεμα και πριν η νύχτα ξαναγίνει μέρα.
Το περπάτημα και η λήψη φωτογραφιών φαινόταν να είναι η πρωταρχική του δραστηριότητα – στο σημείο να είναι σχεδόν κάτι σαν πηγή ζωής: θα μπορούσατε να πείτε ότι έτρωγε τον δρόμο και τάιζε την πείνα του με χρώματα και εικόνες τής ίδιας τής νυχτερινής ζωής.
Δεν μπορούν να ειπωθούν πολύ περισσότερα για το κοινωνικό ζώο, εκτός από κάποια ίχνη που άφησε κατά την παραμονή του στο παλιό εργοστάσιο μπίρας. Μια ενδιαφέρουσα τεκμηρίωση εντοπίζεται σε μια φωτογραφική σειρά που βρέθηκε μετά την εξαφάνισή του: το εικαστικό έργο απεικονίζει, προφανώς, το τελευταίο μίλι περπατώντας προς το σπίτι, ακριβώς πριν η ανατολή τού ήλιου καλέσει το ζώο πίσω στο σπίτι. Κατά κάποιον τρόπο, κάποιος θα μπορούσε να πει ότι αυτό ήταν το μοναδικό πλαίσιο του χώρου και του χρόνου όπου το ανώνυμο πλάσμα συνδέθηκε με τον βαθύ εαυτό του, δίνοντας ένα ιδιότυπο πορτρέτο τής μοναξιάς του και καθορίζοντας μιαν αίσθηση ερμητικής ηρεμίας. Εξάλλου, αυτή είναι ίσως η πιο αληθινή μαρτυρία για το τι αναζητούσε το ζώο κατά τη διάρκεια των ατελείωτων νυχτών του: μια σιωπηλή ανάπαυση για τα μάτια, έναν ηχηρό χώρο για την ψυχή του.
