«Έκτορος Κάθαρσις» είναι η Ιλιάδα από την πλευρά τού Έκτορα. Ο Δημήτρης Λάλος, με όχημα το ομηρικό έπος, επιχειρεί αφενός την ανάδειξη του μύθου από τη σκοπιά τού Έκτορα (μια σπάνια προσέγγιση του κειμένου), αφετέρου την «αποκατάσταση» του ήρωα στη θέση που του αρμόζει, αναδεικνύοντας ακόμη περισσότερο τα υψηλά ιδανικά που διέπουν τα ομηρικά έπη.
Το τέλος τού τρωικού πολέμου δεν συμπίπτει με τον θάνατο του Αχιλλέα, αλλά με τον νεκρώσιμο νόστο τού Έκτορα και τις εκδηλώσεις πένθους και πόνου, που κορυφώνονται με τα ταφικά έθιμα της καύσης και ταφής τού τρωικού ήρωα. Η μήνις τού νικητή ή η ηρωική πορεία τού ηττημένου;
Η παράσταση πραγματεύεται την κάθαρση του ατιμασμένου νεκρού, του υπερασπιστή τής Τροίας, του αρνητή τού πολέμου, του ειρηνοποιού, του άνδρα τής λευκόχειρης Ανδρομάχης, του πατέρα τού Αστυάνακτα, του γιου τού Πριάμου και της Εκάβης, του αρχηγού των Τρώων, του αδελφού τού Πάρη, του στοχαστή: «Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης». Του τρώα ήρωα, του στοργικού, του φόβου των Αχαιών.
Η Αθηνά παραστέκει σύμμαχος στον Αχιλλέα την ώρα τής πτώσης τού Έκτορα, ο οποίος ξέρει πλέον ότι το τέλος πλησιάζει. Αποφασίζει να αγωνιστεί μέχρι θανάτου και ατιμάζεται από τον πανηγυρίζοντα υβριστή. Ο Έκτορας επιδίωξε το αδύνατο, πιστός στο χρέος, και έκανε την υπέρβασή του.
Κυρίαρχο στοιχείο τής παράστασης είναι ο λόγος, ο λόγος τού Ομήρου, ο πρόγονος του τραγικού λόγου. Στο κείμενο «Έκτορος Κάθαρσις» έχουν απομονωθεί όλοι οι στίχοι –ετεροαναφορικοί ή αυτοαναφορικοί– σχετικά με τον Έκτορα και αποδίδονται με τη μορφή ραψωδιακής αφήγησης, συνοδεία ζωντανής μουσικής.
Οι συντελεστές
Μετάφραση: Δημήτρης Μαρωνίτης. Δραματουργική επεξεργασία: Κατερίνα Διακουμοπούλου. Σκηνοθεσία, σύνθεση κειμένου, ερμηνεία: Δημήτρης Λάλος. Μουσικός επί σκηνής, πρωτότυπη μουσική: Αλέξης Κωτσόπουλος. Βοηθός σκηνοθέτη: Κρίστελ Καπερώνη. Ενδυματολόγος: Δήμητρα Λιάκουρα. Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης. Φωτογραφίες: Κώστας Γκιόκας. Σχεδιασμός γραφιστικών: Θωμάς Παπάζογλου.
