Κείμενο-φωτογραφίες: Αλέξανδρος Καραμανλής.
Μετά από έξι δύσκολους μήνες εγκλεισμού, προστατέψαμε όσο το δυνατόν περισσότερο τους εαυτούς μας – άλλοι με μεγαλύτερη, άλλοι με μικρότερη και άλλοι, δυστυχώς, χωρίς επιτυχία. Ας ελπίσουμε ότι αυτή ήταν η τελευταία πράξη τού δράματος και ότι δεν θα χρειαστεί να ζήσουμε κάτι ανάλογο από εδώ και πέρα.
Και τώρα; Πώς θα αποφασίσω σε ποιο εστιατόριο θα πάω, όταν έχω ουκ ολίγα πιάτα που πεθύμησα και θέλω να ξαναγευτώ; Άνοιξα τη λίστα με τα εστιατόρια που έχω αποθηκευμένα στον φάκελο «Αγαπημένα» και η απάντηση δεν άργησε να έρθει. Πρώτη επιλογή, το εστιατόριο «Μαιτρ και Μαργαρίτα»: είχα ανάγκη για νόστιμα, όχι επιτηδευμένα, αλλά παράλληλα ευφάνταστα πιάτα, τα οποία τόσο μου είχαν λείψει στη διάρκεια της καραντίνας.
Η εμπειρία
Κυριακή μεσημέρι και το ραντεβού μας ήταν κανονισμένο για τις 14:00. Η ημέρα ήταν συννεφιασμένη και η κίνηση στους δρόμους λιγοστή. Όταν φτάσαμε, μας καλωσόρισαν τα χαμογελαστά κορίτσια τής εξυπηρέτησης με τρόπο τόσο ζεστό όσο ποτέ άλλοτε – ήταν έκδηλη η ανάγκη τους να εξυπηρετήσουν τους πελάτες, νέους και μη, με μια χαρά πρωτόγνωρη ακόμη και για τις ίδιες. Το εσωτερικό τού resto ήταν άδειο, καθώς προς το παρόν απαγορεύεται η φιλοξενία σε κλειστούς χώρους. Έλειπε και η μουσική, καθώς επίσης απαγορεύεται. Ευτυχώς, αυτό συνηθίζεται μάλλον εύκολα.
Το μενού ήρθε και η ιερή στιγμή να αποφασίσουμε τι θα γευτούμε έφτασε. Η κάρτα περιελάμβανε νέα, αλλά και κάποια παλιά και πολυαγαπημένα πιάτα. Χωρίς ιδιαίτερες τάσεις πειραματισμού, αποφάσισα ότι θέλω να απολαύσω νοστιμιές που είχα επιθυμήσει. Έτσι, για σαλάτα επιλέξαμε τα πολύχρωμα ντοματίνια με χαρουποπαξίμαδο, αγγούρι, πανακότα κατσικίσιου τυριού, κρίταμο και κρέμα πράσινης πιπεριάς. Για ορεκτικό, το «γαλακτομπούρεκο» με μαστιχοτύρι Άνδρου, σιρόπι λέμονγκρας, καφίρ λάιμ (πρόκειται για ένα δέντρο τής οικογένειας των εσπεριδοειδών –και μάλιστα, του διαδεδομένου στη Νοτιοανατολική Ασία υποείδους Papeda–, το οποίο προτιμούν οι σεφ για τα φύλλα και τη φλούδα των καρπών του και όχι για τον χυμό των «λεμονιών» του, ο οποίος είναι υπερβολικά έντονος), τσίλι και κροκάν ξηρών καρπών και τις baby πατάτες οφτές με στάκα, φύκια και τριμμένο αβγοτάραχο. Για κυρίως διαλέξαμε τα ραβιόλια με γέμιση χοιρινού με πετιμέζι και τζίντζερ, καθώς και τα μοσχαρίσια μάγουλα σε χειροποίητο πατατόψωμο με σάλτσα παντζαριού, γραβιέρα τρούφας, μουστάρδα μπίρας Ι.Ρ.Α. και νιόκι ξινομυζήθρας. Τέλος, για επιδόρπιο αποφασίσαμε να απολαύσουμε την τάρτα με κρεμέ λεβάντας, φράουλα, πουρέ παντζάρι και σορμπέ κόκκινων φρούτων.
Ομολογώ: δεν ξέρω αν φταίει ο εξάμηνος εγκλεισμός μου ή όχι, πάντως όλα τα πιάτα μού φάνηκαν πεντανόστιμα – σας προτείνω ανεπιφύλακτα να τα δοκιμάσετε.
INFO: «Μαιτρ & Μαργαρίτα» bistrot-restaurant, Βεροίας με Ηρώδου Αττικού, T. 2314-007.586. Facebook page: https://www.facebook.com/Maitr.Margarita
Μου άρεσε
Η εξυπηρέτηση, η προθυμία και το ζεστό χαμόγελο των κοριτσιών στο σέρβις.
Δεν μου άρεσε
Η έλλειψη μουσικής
