Ιστορίες μικρών κόσμων
Γράφει η ΕΥΗ ΚΑΡΚΙΤΗ.
ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΦΤΙΑΞΕΙΣ ΕΝΑ ΦΑΓΗΤΟ, Η ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ, ΟΛΗ ΑΥΤΗ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΙΝΗΣΕΙ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΜΕ ΤΡΟΠΟ ΤΟΣΟ ΕΚΡΗΚΤΙΚΟ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΕΙ ΤΟ ΑΠΛΟ ΒΙΩΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΕΝΟΣ ΦΑΓΗΤΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΔΙΝΗ.
Προχθές μαγείρευα ρεβίθια κοκκινιστά – δεν είναι η αγαπημένη μου συνταγή, γνωρίζω χίλιους δύο άλλους τρόπους για να τα φτιάχνω, όμως έτσι τα μαγείρευε μια θεία μου, πάνε χρόνια τώρα που δεν βρίσκεται πια κοντά μας. Ωστόσο, μας κληροδότησε μερικές συνήθειες του βίου της και, μέσα από αυτά τα αλλόκοτα μνημόσυνα, παύει να είναι για λίγο η αγαπημένη σκιά που γυρνά στη μνήμη μας και γίνεται κάτι πιο απτό.
Τα υλικά με τα οποία θα φτιάξεις ένα φαγητό, τα μικρά του μυστικά και η συνομωσία τής μαγειρικής, όλη αυτή η διαδικασία που πηγαίνει από τον έναν στον άλλο, από τον προηγούμενο στον επόμενο, μπορεί να κινήσει τη μνήμη με τρόπο τόσο εκρηκτικό, ώστε να μετατρέψει το απλό βίωμα της παρασκευής ενός φαγητού σε μια αληθινή συναισθηματική δίνη.
Μαγειρεύοντας καθημερινά για έναν ικανοποιητικό αριθμό ατόμων, χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω το πώς ή το πότε, έστησα μέσα στην κουζίνα μου τις μικρές εκείνες «τελετές», μέσω των οποίων μιλούσε η μνήμη, πάντοτε με τον δικό της, αναξιόπιστο τρόπο, με τα μικρά και μεγάλα ψέματά της, τις διορθώσεις, τους εξωραϊσμούς, τις ωραιοποιήσεις, την ανακατανομή των ρόλων με κάθε τι που θα επιτρέψει, τελικά, στον άνθρωπο να γίνει συγχωρητικός και να πάει πιο πέρα.
Το φαγητό φέρνει με απίστευτη ευκολία στις βιασύνες κάθε μέρας όλον αυτόν τον περίπλοκο μηχανισμό. Ίσως γι’ αυτό από όλες τις εργασίες τού σπιτιού η μαγειρική αποτελεί την πιο αγαπητή και δημιουργική οικιακή δραστηριότητα. Για εκείνους και εκείνες που μαγειρεύουν, αυτές οι μυστικές «τελετές», που δεν είναι και τόσο σπάνιες, γίνονται τα νήματα ανάμεσα στο χθες και το σήμερα, το τώρα και το μέλλον. Γίνονται τα νήματα που συνδέουν στιγμές, οι οποίες κάνουν τη ζωή να αξίζει και να έχει κάποιο νόημα.
