Θεσσαλονικίτιδα
Γράφει η Ναυσικά Γκράτζιου
ΚΑΤΙ ΑΛΛΑΞΕ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ: ΤΑ ΑΓΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΛΟΥΒΑΣ ΜΑΣ ΑΠΕΚΤΗΣΑΝ, ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ, ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΑΝΑΤΙΚΕΣ ΘΑΥΜΑΣΤΡΙΕΣ. Ο ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΡΕΙΣ ΚΥΡΙΕΣ, ΑΡΚΕΤΑ «ΜΕΣΤΩΜΕΝΕΣ», ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΤΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΑ ΝΤΥΝΟΝΤΑΙ, ΣΤΟΛΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΓΚΥΡΟΒΟΛΟΥΝ ΣΤΟ ΠΑΓΚΑΚΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΛΟΥΒΑ, ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟ ΦΛΕΡΤ ΣΤΟΥΣ ΕΝΣΤΟΛΟΥΣ – ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΜΑΛΛΟΝ ΝΑ ΕΝΟΧΛΟΥΝΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ; ΤΟ ΘΕΑΜΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΑΙ ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ: ΟΙ ΚΥΡΙΕΣ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΣΤΗΝ ΚΛΟΥΒΑ. ΠΟΣΟ ΘΑ ΑΝΤΕΞΟΥΝ, ΑΡΑΓΕ;
Όλα ξεκίνησαν πέρσι το καλοκαίρι, όταν η αστυνομία διέλυσε την Τerra Ιncognitα, μια κατάληψη η οποία λειτουργούσε επί χρόνια στη συμβολή των οδών Ολύμπου και Τάσκου Παπαγεωργίου, πολύ κοντά στο Διοικητήριο.
Από την ημέρα που εκκενώθηκε η εν λόγω κατάληψη, μία κλούβα των ΜΑΤ ήρθε και εγκαταστάθηκε μόνιμα επί της Αγίου Δημητρίου – μαζί της και καμιά δεκαπενταριά αστυνομικοί, για να περιπολούν την περιοχή και για να μη ξανακαταληφθεί η κατάληψη.
Από τότε πέρασε ένας χρόνος και βάλε. Περάσαμε πανδημίες, καραντίνες, χειμώνα, άνοιξη και πάλι καλοκαίρι – και η κλούβα των ΜΑΤ παραμένει πάντοτε και σταθερά στο ίδιο σημείο. Τι κι αν η Terra Incognita παραδόθηκε και πάλι στους νόμιμους ιδιοκτήτες της (που προχώρησαν και σε εργασίες ανακαίνισης); Τι κι αν απέναντί της λειτουργεί ένα από τα πιο πολυσύχναστα ξενοδοχεία τής Θεσσαλονίκης; Τι κι αν ακριβώς δίπλα της άνοιξε πριν από λίγους μήνες ένα εστιατόριο πολύ δημοφιλές, πάντοτε γεμάτο με κόσμο; Η κλούβα εξακολουθεί να παραμένει σταθερά εκεί όπου ήταν, ενώ, προφανώς, δεν παίζει πια θέμα ασφαλείας, όσο κι αν το επικαλούνται οι αρχές στους διαρκώς διαμαρτυρόμενους περιοίκους.
Όμως, αν δεν παίζει θέμα ασφαλείας, τότε τι παίζει; Αυτό εξακολουθεί να αποτελεί ένα μεγάλο μυστήριο, κυρίως για τους κατοίκους τής περιοχής, που έχουν χάσει τη γαλήνη τους έχοντας τον διαρκή θόρυβο ενός λεωφορείου σε λειτουργία κάτω από τα παράθυρά τους και τους αστυνομικούς να στήνουν ψιλή ή χοντρή κουβέντα φωναχτά, γελώντας και διαταράσσοντας την κοινή ησυχία, μέρα και νύχτα. Εν τω μεταξύ, το παρακείμενο υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης (που αποτελεί και τη συνήθη κατάληξη όλων των διαδηλώσεων της Θεσσαλονίκης) δεν τυγχάνει, όπως φαίνεται, της προστασίας των συγκεκριμένων αστυνομικών, αφού κάθε φορά που πλησιάζει κάποια σοβαρή πορεία (κομπλέ, με τους αναρχικούς της) οι εν λόγω αστυνομικοί αποχωρούν συντεταγμένα μαζί με την κλούβα τους και έρχονται άλλοι, καινούργιοι, για να αναλάβουν δράση. Βεβαίως και υπήρξαν ερωτήσεις και διαβήματα σχετικά με το γιατί συμβαίνουν όλα αυτά, αλλά απάντηση δεν δόθηκε, παρά μόνο κάτι αοριστίες για την κοινή ασφάλεια και άλλα άρατα κούρατα.
Καθώς ο καιρός περνάει, υποθέτω πως και οι ίδιοι οι αστυνομικοί θα πρέπει να έχουν βαρεθεί τη ζωή τους, στην ξηρασία τής Αγίου Δημητρίου, να ανεβοκατεβαίνουν στην κλούβα τους με όλον τον εξοπλισμό τους –ασπίδες, κράνη, περικνημίδες, κλομπ κ.ά.–, να χαζεύουν τους αργόσχολους που αράζουν στα καφέ τού απέναντι πεζοδρομίου και, στην τελική, να μην κάνουν απολύτως τίποτε. Ακόμη και τα σκυλιά τής γειτονιάς τούς έχουν συνηθίσει και, ενώ στην αρχή τρόμαζαν από τα κράνη και τις ασπίδες τους, τώρα, μόλις βρουν καμιά ασπίδα ξέμπαρκη, πηγαίνουν και την… καταβρέχουν.
Κάτι άλλαξε όμως τις τελευταίες ημέρες: τα αγόρια τής κλούβας μας απέκτησαν, όπως φαίνεται, κάποιες φανατικές θαυμάστριες. Ο λόγος για τρεις κύριες, αρκετά «μεστωμένες», οι οποίες τα απογεύματα ντύνονται, στολίζονται και αγκυροβολούν στο παγκάκι μπροστά από την κλούβα, κάνοντας διακριτικό φλερτ στους ένστολους – οι οποίοι δείχνουν μάλλον να ενοχλούνται, αλλά και τι να κάνουν; Το θέαμα είναι υπέροχο και σουρεαλιστικό: οι κύριες από κάτω και οι άντρες στην κλούβα. Πόσο θα αντέξουν, άραγε;
Όπως φαίνεται, βρέθηκε επιτέλους ο τρόπος να απαλλαγεί η γειτονιά από την αστυνομοκρατία. Αν πρόκειται για τέχνασμα, όποιος το σκέφτηκε είναι ιδιοφυΐα.
