Επανάσταση περί όνου σκιάς

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές (βράδυ Δευτέρας 1^ης Φεβρουαρίου), βρισκόμαστε ώρες πριν πάμε με τον πατέρα μου για την πρώτη δόση του εμβολίου του κατά τού νέου κορωνοϊού. Νωρίτερα σήμερα συζητούσα με φίλο που συνόδευσε τον δικό του πατέρα για εμβολιασμό – είχε να πει τα καλύτερα: η διαδικασία κύλησε γρήγορα και χωρίς απρόοπτα, η εξυπηρέτηση ήταν άμεση και εντός τού προδιαγεγραμμένου χρόνου, η συμπεριφορά γιατρών, νοσηλευτών και διοικητικών που ήταν παρόντες άψογη, παρενέργειες δεν υπήρξαν και ο πατέρας του αναμένει πλέον το ραντεβού για τη δεύτερη δόση τού εμβολίου, τρεις εβδομάδες αργότερα. «Ήταν σαν να πήγαινα στο γήπεδο!» του είπε με τη χαρά τού ανθρώπου που νιώθει πλέον πιο σίγουρος ότι θα παραμείνει υγιής, ίσως και που θα μπορέσει να ζήσει μερικές μικρές χαρές επαφής και επικοινωνίας, τις οποίες στερήθηκε επί μακρόν (για τη δική μας εμπειρία, του πατέρα μου και τη δική μου, επιφυλάσσομαι να σας ενημερώσω σε εύθετο χρόνο).

«Εντάξει, τώρα θα μας φακελώσουν για τα καλά…» ήταν το σχόλιο γνωστού, ο οποίος διατηρεί εμπορική επιχείρηση κοντά στο σπίτι μου, όταν του μετέφερα νωρίτερα μέσα στην ημέρα την εμπειρία τού πατέρα τού φίλου μου. Ο άνθρωπος είναι έμπορος, έχοντας προηγουμένως κάνει σπουδές σημαντικές – κάθε άλλο παρά αγράμματος είναι. Απέφυγα να του πω κάτι, ευχόμενος απλώς καλή συνέχεια στην ημέρα του.

Κι όμως, η αντίδρασή του με ξένισε. Πολύ. Και με θύμωσε και με απογοήτευσε για το επίπεδό μας ως λαού. Και εξηγούμαι.

Δεν είναι απλώς ότι αυτή η αίσθηση ότι όλοι κοιτάνε πώς να μας φακελώσουν προϋποθέτει μιαν απίστευτη οίηση – λες και είμαστε μικροί Πρόεδροι των ΗΠΑ ή μικροί πράκτορες «007» και όλο το σύμπαν κινείται γύρω μας, κοιτώντας πώς θα μας βάλει στο χέρι, για να επηρεάσει τις γεωπολιτικές εξελίξεις στον πλανήτη…

Είναι και ο πούρος παραλογισμός που αυτή η άποψη εμπερικλείει. Ποιο ακριβώς είναι το σπάνιο προσωπικό δεδομένο μας που θα αποκτήσει το κράτος μέσα από τη διαδικασία εμβολιασμού κατά της Covid-19; Τι περισσότερο θα μάθει για εμάς ή για τους οικείους μας, αν εγγραφούμε στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση, που δεν γνωρίζει ήδη; (Σημειωτέον: στον πατέρα μου, ο οποίος θέλησε από την πρώτη στιγμή να ενταχθεί στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση, το ραντεβού ήρθε «συστημένο» –με ημέρα, ώρα και μέρος– την πρώτη ημέρα που ξεκίνησε ο προγραμματισμός των εμβολιασμών για την ηλικιακή ομάδα στην οποία ανήκει και το μόνο που χρειάστηκε να κάνει ήταν να επιβεβαιώσει το ραντεβού με ένα sms από το κινητό του). Δεν έχουμε ταυτότητες; Δεν έχουμε ΑΦΜ; Δεν έχουμε κωδικούς στο Taxis, με τους οποίους το κράτος γνωρίζει ανά πάσα στιγμή τι βγάζουμε και τι οφείλουμε, τι αγοράσαμε μετρητοίς και τι με δόσεις, ποια είναι η οικονομική μας κατάσταση – και με γαργαλιστικές λεπτομέρειες;

Κι άντε: αφήστε το Δημόσιο (εκεί πείτε ότι υπάρχει και η αίσθηση ότι το κράτος λειτουργεί κατ’ εντολή των πολιτών και με δεδομένο το κοινωφελές των ενεργειών του, οπότε ίσως και να δικαιολογείται να αντιδρούμε λιγότερο). Τα πράγματα που γνωρίζουν για εμάς ιδιωτικές επιχειρήσεις; Πόσοι από εμάς δεν διαθέτουμε κωδικούς web banking; Πόσοι προτιμούν να στήνονται με τις ώρες σε ουρές τραπεζών και ταμείων, αντί να πληρώνουν λογαριασμούς τηλεφωνίας, ηλεκτρικού ρεύματος, φυσικού αερίου, εφορίας και πάει λέγοντας από την άνεση της πολυθρόνας τους; Τι είδους πληροφορίες νομίζετε ότι συλλέγουν για εμάς οι τράπεζες με αυτούς τους κωδικούς; Επιβεβαιώνουν απλώς αν το «Βάσσος» στο ονοματεπώνυμό μας γράφεται με ένα ή με δύο σίγμα;

Αμ, το διαδίκτυο; Πόσοι δεν διαθέτουν λογαριασμό σε τουλάχιστον ένα κοινωνικό μέσο; Πόσοι δεν έχουν σερφάρει σε κάποια ιστοσελίδα, για ενημέρωση ή για διασκέδαση, οποιαδήποτε ώρα τής ημέρας ή της νύχτας; Πόσοι δεν έχουν αγοράσει έστω και μία φορά κάτι από το ίντερνετ, χρησιμοποιώντας την πιστωτική ή τη χρεωστική τους κάρτα; Σε πόσους δεν έτυχε να επισκεφθούν μιαν ιστοσελίδα, ακόμη και να συζητήσουν με τον διπλανό τους (με τον υπολογιστή τους σε λειτουργία) για ένα προϊόν και, λεπτά αργότερα, να δουν μια διαφήμιση γι’ αυτό ακριβώς το προϊόν στην οθόνη τού λάπτοπ τους;

Σας έχω νέα… Η παρθενία των προσωπικών μας στοιχείων έχει προ καιρού διαρραγεί (και όχι για πραγματικά ουσιαστικό λόγο, όπως να διευκολύνουμε τις καθημερινές μας συναλλαγές ή να προγραμματίσουμε ένα εμβόλιο που θα σώσει τη ζωή μας). Αν είναι να βγούμε στο κλαρί τής επανάστασης, τουλάχιστον να είναι για σοβαρό λόγο και όχι περί όνου σκιάς…