Είναι όλοι Θεσσαλονικείς, γνωστοί καθένας στο αντικείμενό του. Αυτό που κάποιοι ίσως δεν γνωρίζουν είναι ότι έχουν κάνει μια επιλογή: να εντάξουν, ως μέλος της οικογένειάς τους, έναν σκύλο ή μία γάτα. Πώς κυλάει η συμβίωση; Δείτε τις φωτογραφίες τους και θα καταλάβετε….
Συνεντεύξεις: Άγγελος Ν. Βάσσος, Γιάννης Παπαδημητρίου
Φωτογραφίες: Σάκης Γιούμπασης, Νικηφόρος Ντέμπος
Η διευθύντρια Εταιρικών Υποθέσεων και Βιωσιμότητας της Lidl Ελλάς Βασιλική Αδαμίδου παρέα με τον Όλιβερ
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχω στην οικογένειά μου ένα toy poodle, ένα σκυλάκι στα χρώματα της γης και της άμμου. Συναντήθηκα πρώτη φορά μαζί του, όταν αποφάσισα να προσφέρω στα παιδιά μου μια διαφορετική συντροφιά. Αλλά, τελικά, έγινε για όλους μας «ένας έρωτας με την πρώτη ματιά». Αισθάνομαι ότι είμαι πια μαμά όχι δύο, αλλά τριών παιδιών. Και ο μικρός στο σώμα, αλλά μεγάλος σε ενσυναίσθηση και καρδιά Όλιβερ γράφει μαζί μας, καθημερινά, ανεξίτηλες στιγμές στο πολύτιμο βιβλίο της οικογενειακής ζωής μας. Είναι ζεστός, τρυφερός, συντροφικός, χαρούμενος, παιχνιδιάρης και σε καθηλώνει με τα δύο μαύρα μάτια του, που είναι σαν χάντρες, γεμάτα αγάπη και προσμονή. Το μόνο που θέλει είναι να είμαστε παρέα και να μας ακουμπάει, να μας νιώθει, να κοιμάται και να ξυπνάει μαζί μας. Δεν ζητάει τίποτα, δεν τον συγκινεί κανένα φαγητό και κανένα παιχνίδι μπροστά σε μια αγκαλιά. Στη δική μας αγκαλιά. Αυτός είναι ο λατρεμένος μας Όλιβερ, που μας γεμίζει τη ζωή με ατόφια συναισθήματα.
Η δημοσιογράφος και παρουσιάστρια Χριστίνα Κανατάκη παρέα με τον Ζήση
Ο Ζήσης είναι περίπου 4,5 χρόνων. Είναι φιλέρευνος, μόνιμα λιγούρης, υπομονετικός, πράος και ανεξάρτητος. Πήρε το όνομά του στην αναζήτηση λίγης καλής τύχης μήπως και ζήσει, καθώς τον βρήκαμε αποστεωμένο κάπου στην Άνω Πόλη. Η πείνα του στη θέα της κονσέρβας του κτηνιάτρου που τον εξέτασε μας επιβεβαίωσε την όρεξή του, κυρίως για ζωή. Επιβάλλεται να τρώει ειδική ξηρά τροφή, αλλά μία στις τόσες όλο και κάποια λιχουδιά θα γλιστρήσει τυχαία από τα χέρια μας. Όταν βαριέται, το σκάει για διακοπές από μια τρύπα στο διπλανό μπαλκόνι. Πάντοτε αγαπούσα τις γάτες, αλλά, μετά την έρευνα που έκανα χάρη στον Ζήση, τις θαυμάζω κιόλας. Δεν γίνεται να μην τις θαυμάζεις. Διεκδικούμε όλοι την πρωτιά στην αγάπη του, αλλά φροντίζει να είναι δίκαιος, γουργουρίζοντας εναλλάξ σε όλους.
Ο αρχιτέκτονας και αντιδήμαρχος Τεχνικών Έργων και Βιώσιμης Κινητικότητας του δήμου Θεσσαλονίκης Πρόδρομος Νικηφορίδης παρέα με τη Blanca
Η Blanca ξεφύτρωσε στα σκαλοπάτια της οδού Βλατάδων, στο «Βασίλειο των Γάτων», στην Άνω Πόλη της Θεσσαλονίκης, πριν από πέντε χρόνια. Μπήκε στο γραφείο επειδή έπρεπε να φροντίσουμε τα μάτια της. Μετά από λίγο έφερε και μια σκελετωμένη φιλενάδα της, τη Verde. Σε μια προηγούμενη ζωή ήταν σίγουρα άνθρωπος και σε μιαν άλλη σκύλος. Μέχρι τότε, με τις γάτες ήμουν «μακριά κι αγαπημένοι». Η πρώτη επαφή με σκυλί ήταν σε μια δύσκολη περίοδο, που το είχα ανάγκη. Η Κίκη βρέθηκε αδύνατη και αδύναμη στις όχθες της Κερκίνης. Έτρεξε να μας συναντήσει. Ακόμη θυμάμαι το βλέμμα της, την εμπιστοσύνη από την πρώτη στιγμή. Ζήσαμε πολλά μαζί, ξενυχτήσαμε στο γραφείο για την ανάπλαση της Νέας Παραλίας. Δυστυχώς, «έφυγε» 10 χρόνων, σε τροχαίο. Το πένθος ήταν μακρύ. Μετά ήρθε η El Minzah – πέρασαν ήδη 14 χρόνια, γεράσαμε και πλέον δυσκολευόμαστε στην καθημερινότητά μας. Γάτες και σκύλοι έχουν ρόλο στη ζωή μου και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς την παρουσία τους.
Η professional make-up artist Μαρία Παγωνάκη παρέα με τον Brody
Ο Brody μάς βρήκε στο Πήλιο, τον Απρίλιο του 2022. Ήταν μόλις 7 μηνών, αλλά ήξερε καλά τι ήθελε: εμάς! Δεν έφευγε λεπτό από δίπλα μας επί πέντε ημέρες. Μας διάλεξε. Μετά την απώλεια της Κικής και της Κοκός (οι προηγούμενες γατούλες μας), ήρθε σαν απάντηση στη σιωπή. Μπήκε στο σπίτι σαν να το ήξερε, σαν να ήταν πάντα δικό του. Έδωσε μάχη με μια έντονη ουλοστοματίτιδα και τα κατάφερε. Η θεραπεία ήταν να βγουν όλα του τα δοντάκια. Έμειναν μόνο τρία δοντάκια – μα δεν του λείπει τίποτα. Είναι γλυκός, ευγενικός και πάντοτε κοντά μας. Όπου εμείς κι εκείνος. Του αρκεί να έχει μια αγκαλιά, φαγητό και, κυρίως, γαρίδες (τις λατρεύει). Δεν παίζει πολύ. Δεν φωνάζει. Μόνον αγαπά. Ο Brody είναι το γουργουρητό της καρδιάς μας.
Η δημοσιογράφος και αρχισυντάκτρια στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων Σοφία Παπαδοπούλου παρέα με τη Λέιλα
Η Λέιλα και τα υπόλοιπα αδέσποτα γατάκια της αυλής μου μπήκαν στη ζωή μου χωρίς να ζητήσουν κάτι – μονάχα λίγη ζεστασιά, λίγη τροφή και λίγη αγάπη. Κι όμως: μου χάρισαν τόσα. Με επιφυλακτικότητα στην αρχή, τρυφερότητα στη συνέχεια, με έμαθαν να βλέπω αλλιώς τον κόσμο: πιο αργά, πιο βαθιά, πιο ουσιαστικά. Κάθε τους πλησίασμα είναι πράξη εμπιστοσύνης· κάθε γουργούρισμα, μια μικρή νίκη ενάντια στη σκληρότητα. Στην καθημερινότητα που τρέχει με φρενήρεις ρυθμούς, αυτά τα εύθραυστα πλάσματα με κρατούν γειωμένη, με μαθαίνουν τι σημαίνει φροντίδα χωρίς ανταλλάγματα.
Η δημοσιογράφος και παρουσιάστρια Κατερίνα Ρενιέρη-Λοτσοπούλου παρέα με τη Σαπφώ
«Σαπφώ» από την ποιήτρια. Αδεσποτάκι του κορωνοϊού, τότε που όλοι αναζητούσαμε μια ελπίδα να αλλάξει το «μέσα» μας. Από ένα κοτέτσι όπου την είχαν αλυσοδεμένη, βρέθηκε στα κρεβάτια μας και, κυρίως, στην καρδιά μας. Μια αγάπη ατόφια, απόλυτη, ξεκάθαρη. Μεγάλη ευθύνη, τίποτα όμως δεν συγκρίνεται με το βλέμμα που με κοιτάζει, βλέμμα που όμοιό του δεν έχω συναντήσει σε άνθρωπο. Της αρέσει να ξαπλώνει επάνω μας, τρώει καταμεσής της νύχτας, τα χάδια δεν είναι ποτέ αρκετά και είναι ασπρόμαυρη, άρα ΠΑΟΚτσάκι. Με έκανε καλύτερο άνθρωπο. Νιώθω τυχερή που οι δρόμοι μας αντάμωσαν!
Ο ιδιοκτήτης του Dandelion Αλέξης Σαρηγιάννης παρέα με τη Σιένα
Το σκυλάκι μας το πήραμε πέρσι από μια εθελοντική ομάδα αδέσποτων ζώων στο Μεσολόγγι. Η γυναίκα μου σκέφτηκε το όνομα της, Σιένα, επειδή της αρέσει πολύ η ηθοποιός Σιένα Μίλερ και η αντίστοιχη πόλη της Ιταλίας. Κάθε πρωί που ξυπνάω, η Σιένα μού δίνει φιλάκια στο κρεββάτι – είναι ο τρόπος της για να μου πει να πάμε βόλτα. Νομίζω ότι η πρωινή μας βόλτα είναι η αγαπημένη μου συνήθεια. Δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο χούι – ίσως το γεγονός ότι κοιμάται στο κρεβάτι μας και διεκδικεί παραπάνω χώρο από αυτόν που της αναλογεί. Δεν έχει αγαπημένο φαγητό, τρώει τα πάντα εκτός από την κροκέτα της. Η Σιένα δεν είναι ένα απλό σκυλί: είναι μέρος της οικογένειάς μας. Τη σώσαμε από τους δρόμους, αλλά και αυτή έσωσε εμάς.
Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιώργος Σκαμπαρδώνης παρέα με τoν Πάκο
Είχαμε στο σπίτι –εντός και στον κήπο– εφτά-οχτώ κατοικίδια, γάτες και σκυλιά. Τα περισσότερα συγχωρέθηκαν σε μεγάλη ηλικία, πάνω από τα δεκαεφτά-δεκαοχτώ τους χρόνια. Τα έχουμε θαμμένα όλα στον κήπο, για να τους κάνουμε παρέα. Τώρα μας έχουν μείνει ο Πάκο (κόκερ σπάνιελ 18 χρόνων, δηλαδή γερομπαμπαλής) και η Έλσα (ένα μεγάλο μαστίφ, ίσως 7-8 χρόνων, πιο τσαχπίνα κι από την Ορνέλα Μούτι, που εμφανίστηκε ως αδέσποτο πριν από πέντε χρόνια και την έχουμε αγαπήσει με πάθος). Τρώνε τα πάντα – από κροκέτες μέχρι μπανάνες Chiquita και από αχλάδια μέχρι γαλακτοκομικά Θράκης. Καταλαβαίνουν καλά τα Ελληνικά ως δεύτερη γλώσσα και γαυγίζουν άπταιστα.
Ο συγγραφέας και marketer Νίκος Σκούφος παρέα με τη Joy
«Joy», «Jo-ούλα», «Χαρούλα» όπως τη φωνάζει ο παππούς. Άνοιξη του 2020, την είχα δει από φωτογραφίες της – mini schnauzer και η αλήθεια είναι πως έμοιαζε με μικρό κατσικάκι. Η στιγμή που αγαπώ πολύ είναι όταν την ετοιμάζω για βόλτα – από τη χαρά και τη διάθεσή της για παιχνίδι τρέχει σε όλο το σπίτι και με κάνει να την κυνηγάω πάνω κάτω. Τρελαίνεται να κάθεται με την πλάτη στον καναπέ, σαν άνθρωπος, και να χαζεύει τηλεόραση. Μυρίζει τον καπνιστό σολομό, τον οποίο λατρεύει, από χιλιόμετρα. Όλα αυτά τα παιχνιδίσματα και η διάθεση για πείραγμα επαναφέρουν συνεχώς την παιδικότητά μου. Είναι το πιο όμορφο δώρο που θα μπορούσε να μου έρθει.
Η event planner και ιδιοκτήτρια της εταιρείας Organizethat Βίκυ Τζίκα παρέα με τη Γιόση και τον Πέρσι
Η Γιόση μας ήταν ζωάκι φιλοξενίας μέσα στον κορωνοϊό, την είχε ζητήσει κάποιος μέσω ενός προγράμματος στην Ολλανδία. Καθώς δεν μπορούσε να ταξιδέψει, έμεινε μαζί μας. Δεν έγινε ποτέ μια μικρή Ολλανδέζα, με δόξα και τιμή την υιοθετήσαμε. Κάθε πρωί φιλάει τον άντρα μου και κάθε βράδυ –λιγότερο– εμένα. Της αρέσει να ξαπλώνει μπροστά από το παράθυρο και σε ψηλά μέρη. Ζηλεύει τον Πέρσι, τον σκύλο μας, που αποκτήσαμε στα μέσα του 2021. Του αρέσει να ξυπνάει χοροπηδώντας και να μας γεμίζει φιλιά, να κάθεται πάντοτε πάνω στις τσάντες μας και να έρχεται στο γραφείο μαζί μου. Ως μικρότερο μέλος της οικογένειας, η κόρη μας τον πειράζει, λες κι έχει έναν μικρό, χνουδωτό αδελφό.
