Πότε θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα που γνωρίζαμε; Μας αφήνει έστω και ένα καλό η περιπέτεια της πανδημίας; Η Citymag ρωτά 44+1 Θεσσαλονικείς από τους χώρους της πολιτικής, του επιχειρείν, του πολιτισμού, της εκπαίδευσης και της κοινωνίας των πολιτών, ζητώντας τις δικές τους απαντήσεις.
01
Τώρα, που η επόμενη ημέρα τής πανδημίας βρίσκεται πιο κοντά μας, πόσο γρήγορα βλέπετε να επανερχόμαστε σε αυτό που είχαμε συνηθίσει ως κανονικότητα; Από τι θα εξαρτηθεί το πόσο γρήγορα θα επανέλθουμε στις ζωές μας, όπως τις γνωρίζαμε;
Πιστεύω στον άνθρωπο. Είμαι βέβαιη ότι η ανθρώπινη φύση θα επανέλθει πολύ γρήγορα σ’ αυτό που αποκαλούμε «φυσιολογική ζωή». Υπάρχουν ένα σωρό τρομακτικά συμβάντα στην ιστορία τής ανθρωπότητας που το αποδεικνύουν. Ποιος πίστευε ότι οι άνθρωποι θα ζήσουν ξανά φυσιολογικά μετά τις κτηνωδίες τού δεύτερου παγκόσμιου πολέμου; Έπειτα από τη μαύρη πανώλη, που θανάτωσε εκατομμύρια ανθρώπων; Η προσαρμοστικότητα είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά μας. Όπως και η λήθη. Ωστόσο, θεωρώ πολύ σημαντικό να υπάρξει μια οικουμενική προσπάθεια στην επαναφορά και επανένταξή μας. Να ενωθούμε και να απλώσουμε το χέρι σε όποιον το έχει ανάγκη. Είναι απαραίτητο να προσπαθήσουμε να μην αποκτηνωθούμε. Να διατηρήσουμε αυτό που έχει σημασία στο είδος μας: την έννοια και την ουσία τής ψυχής.
02
Υπάρχει κάτι από αυτά που άλλαξαν στη ζωή μας στη διάρκεια της πανδημίας που θα άξιζε, ίσως, να κρατήσουμε; Κάποιο μάθημα που πήραμε; Κάποιες συνήθειες που χρειάστηκε να αλλάξουμε;
Νιώθω πως άλλαξαν πολλά. Και είναι βέβαιον ότι είμαστε γεμάτοι πληγές. Κάθε πληγή όμως, κάθε τραύμα οφείλουμε να το μετουσιώσουμε σε βραβείο αντοχής. Σε ένα επώδυνο παράσημο που θα μας οδηγήσει πιο γρήγορα στην πολυπόθητη σοφία. Ίσως παρεξηγηθώ, όμως πιστεύω ότι τα παιδιά που βίωσαν την πανδημία θα γίνουν καλύτεροι άνθρωποι από εμάς. Επειδή ένιωσαν βαθιά τι σημαίνει να μην είναι όλα δεδομένα. Στερήθηκαν πράγματα – και γι΄ αυτό θα είναι πιο ευγνώμονες στη ζωή. Κι εμείς οι ίδιοι, οι μεγαλύτεροι, βιώσαμε τη στέρηση βασικών πραγμάτων, που είναι σίγουρο πως, πλέον, θα έχουν άλλη αίσθηση. Ένα φαγητό με φίλους, ένα ποτήρι κρασί σε ένα μπαρ, η αγκαλιά, οι οικογενειακές συγκεντρώσεις, οι γιορτές – όλα αυτά θα περαστούν με εκείνο το γυαλιστερό βερνίκι τού καινούργιου, που έχει ανάγκη κάθε πράγμα που νιώθεις πως το βαρέθηκες. Τα πιο σημαντικά πράγματα όμως είναι εκείνα που θεωρούσαμε ότι δεν ήταν δική μας αρμοδιότητα. Η σπουδαιότητα και ο σεβασμός τής φύσης, η οργάνωση των χωρών σε παρόμοιες περιπτώσεις, η εκπαίδευση και η ενημέρωση των ανθρώπων σε θέματα επιστήμης. Είναι όλα στο χέρι μας. Και οφείλουμε να πράξουμε αυτό που μας αναλογεί.
