Πότε θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα που γνωρίζαμε; Μας αφήνει έστω και ένα καλό η περιπέτεια της πανδημίας; Η Citymag ρωτά 44+1 Θεσσαλονικείς από τους χώρους της πολιτικής, του επιχειρείν, του πολιτισμού, της εκπαίδευσης και της κοινωνίας των πολιτών, ζητώντας τις δικές τους απαντήσεις.

01

Τώρα, που η επόμενη ημέρα τής πανδημίας βρίσκεται πιο κοντά μας, πόσο γρήγορα βλέπετε να επανερχόμαστε σε αυτό που είχαμε συνηθίσει ως κανονικότητα; Από τι θα εξαρτηθεί το πόσο γρήγορα θα επανέλθουμε στις ζωές μας, όπως τις γνωρίζαμε;

Θα πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι. Πιστεύω ότι σιγά σιγά και σταθερά και εφόσον δεν υπάρξει επιδημιολογική μεταβολή θα αυξάνονται οι δυνατότητες συμμετοχής τού κοινού. Βέβαια, η κανονικότητα και η προσέλευση του κοινού είναι συνισταμένη τής ψυχολογίας, αλλά και του βαθμού ανοσίας που θα αναπτύξει η κοινότητα. Περιμένουμε με αγωνία τις οδηγίες των ειδικών, για να ανοίξουμε τις πύλες μας στο κοινό. Το διαδίκτυο έχει μια σημαντική προσφορά, αλλά ο καλλιτέχνης επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία με το κοινό και το χειροκρότημα.

02

Υπάρχει κάτι από αυτά που άλλαξαν στη ζωή μας στη διάρκεια της πανδημίας που θα άξιζε, ίσως, να κρατήσουμε; Κάποιο μάθημα που πήραμε; Κάποιες συνήθειες που χρειάστηκε να αλλάξουμε;

Εκτιμήσαμε περισσότερο το κυρίαρχο αγαθό τής ζωής. Επιδείξαμε ατομική και κοινωνική ευθύνη, διαπιστώσαμε πόσο ασήμαντοι είμαστε μπροστά σε μια παγκόσμια κρίση. Αλλά και πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος και η συμπεριφορά μας για τον συνάνθρωπό μας. Αγαπήσαμε το σπίτι μας, ξαναθυμηθήκαμε βιβλία και αντικείμενα, αναμοχλεύσαμε μνήμες και διαπιστώσαμε, σε πολλές περιπτώσεις, την απόσταση από τους δικούς μας ανθρώπους. Θα είναι λάθος μας να μη διδαχθούμε, εγκαταλείποντας την αυτοβελτίωσή μας και την κοινωνική μας ευαισθησία. Ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φόρα ισχύει το «ένας για όλους και όλοι για έναν».