Υπάρχει λόγος
Γράφει ο ΤΑΣΟΣ ΡΕΤΖΙΟΣ
ΜΠΟΡΕΙ ΟΛΗ ΑΥΤΗ Η… ΕΛΑΦΡΑ ΔΥΣΤΟΠΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ, ΑΛΛΑ, ΚΑΘΩΣ ΠΕΡΝΑΝΕ ΟΙ ΘΛΙΨΕΙΣ Η ΜΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ, ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΣΑΦΕΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΚΛΑΣΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΥΒΡΙΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΦΕΡΑΝ ΕΔΩ.
Κοιτάζω την πόλη εδώ και περίπου έναν χρόνο και βλέπω παντού ματαίωση. Κοιτάζω την επιγραφή «Υπομονή & όνειρα» στα παράθυρα του μαγαζιού εστίασης και βλέπω μόνο την υπομονή – και αυτήν εξαντλημένη. Στα όνειρα υπάρχουν μόνον εφιάλτες – πληθαίνουν οι αριθμοί των διαταραχών, πιέζεται και η ψυχική υγεία. Μια αδιόρατη, κουρασμένη θλίψη διαπερνά το σώμα τής πόλης, το σκεπάζει και το συμπιέζει, το στριμώχνει προς τα κάτω, να γίνει ακόμη πιο χαμηλοτάβανη η πόλη, ακόμη πιο αποπνικτική, ακόμη πιο μέτρια.
Όμως, μπορεί όλη αυτή η… ελαφρά δυστοπία να είναι αποτέλεσμα της πανδημίας, αλλά, καθώς περνάνε οι θλίψεις η μία μετά την άλλη, γίνεται όλο και πιο σαφές ότι είναι οι επιλογές μας και η κλασική ανθρώπινη ύβρις που μας έφεραν εδώ. Σαν η ανθρωπότητα να έχει εξασκηθεί στις πανδημίες και με την παγκοσμιοποίηση να τους δίνει έξτρα δυναμική: στην ολοένα και πιο επεκτατική ανθρώπινη δραστηριότητα προστίθεται τώρα και ο μηδενικός χρόνος μεταφοράς και διάδοσης.
Στα καθ’ ημάς: το… τρίλημμα «αγορά, εστίαση ή σχολεία» δεν μπορεί παρά να έχει στρεβλές απαντήσεις. Η πρώτη, μεταπρατική, εσωστρεφής (από ανάγκη και μέγεθος, όχι από επιλογή), φόρο- και εισφορο-διαφεύγουσα, αδυνατεί να προσαρμοστεί στους καιρούς, πόσο μάλλον να πλεύσει σε ξένα νερά. Η δεύτερη, οιονεί μονοκαλλιέργεια σε μεγάλες και μικρές πόλεις, με ορίζοντα το πολύ μερικών σεζόν, τρώει τις σάρκες –τις δικές της και των πόλεων–, πιέζοντας δημόσιο χώρο, συμπεριφορές και εξωστρεφή ανάπτυξη. Όσο για τα τελευταία, μια ματιά στις επιδόσεις αρκεί, για να αποχαιρετίσουμε (για πάντα;) τις δυναμικές, ευαίσθητες και αναζωογόνες νέες δυνάμεις που περιμένουμε(;). Με μία κουβέντα: εδώ και δεκαετίες αποφασίσαμε ενσυνείδητα να θυσιάσουμε το μέλλον για τις αρπαχτές τού παρόντος.
Και επειδή μεγάλος λόγος για τη «Μεγάλη Επανεκκίνηση» (και πρωθυπουργικό διάβασμα, εκτός των άλλων), ας έχουμε υπόψη ότι για κάθε επανεκκίνηση προηγείται ένας τερματισμός. Ή, ακόμη πιο κλασικά: «Ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο νέος πασχίζει να γεννηθεί. Τώρα είναι η εποχή των τεράτων». Αλλά κανείς δεν προσδιόρισε πόσο κρατάει αυτή η εποχή. Αν υποθέσουμε ότι έχει ξεκινήσει…
