Vice versa
Γράφει ο Πρόδρομος Νικηφορίδης.
Ο ΑΝΕΙΔΙΚΕΥΤΟΣ ΕΓΙΝΕ ΕΙΔΙΚΟΣ ΚΑΙ Η ΜΑΥΡΗ ΒΙΔΑ ΑΝΟΞΕΙΔΩΤΗ. ΟΙ ΜΑΪΜΟΥΔΕΣ ΠΕΡΙΣΣΕΨΑΝ – ΠΡΟΚΑΛΕΣΑΝ ΚΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ. ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΕΚΕΙ. Η ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΟΛΩΝ: ΚΑΠΟΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΒΡΕΙΤΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ «ΨΥΓΕΙΟ» ΝΑ ΒΑΖΟΥΝ ΣΦΡΑΓΙΔΕΣ, ΕΝΩ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΣΕ ΘΕΣΕΙΣ ΥΨΗΛΩΝ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ. ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ, ΒΕΒΑΙΑ, ΚΑΤΑ ΚΟΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ…
O κορωνοϊοπόλεμος καλά κρατεί – ευτυχώς, προσωρινά υπογράψαμε ανακωχή. Πάμε πίσω στο 2011-2013: η οικονομική κρίση έχει πλέον εγκατασταθεί για τα καλά και έχει ξεκινήσει η δεύτερη φάση τής ανάπλασης της Νέας Παραλίας. Ευτυχώς για όλους μας, η ένταξη του έργου στο ΕΣΠΑ έγινε το 2010, πριν αλλάξει η διοίκηση του δήμου. Για δύο μήνες γλιτώσαμε τα χειρότερα. Ο ανάδοχος έδωσε έκπτωση πάνω από 50% και ο κίνδυνος για κατασκευαστικές ατασθαλίες, δεδομένος. Ο ρόλος τής επίβλεψης, καθοριστικός για την ποιότητα του τελικού αποτελέσματος. Οι κατασκευαστές δεν διαβάζουν τις μελέτες, συνήθως δίνουν προσφορές στα τυφλά, ανάλογα με τη συγκυρία. Όταν αναλάβουν το έργο, θέλουν βέβαια να κερδίσουν – και συνήθως κερδίζουν σε βάρος τής ποιότητας του έργου. Ο αρμόδιος αντιδήμαρχος, μετά από μεγάλο αγώνα, κατάφερε να εμπλέξει τους μελετητές, για να σώσουν ό,τι μπορούσαν να σώσουν.
Πολλά τα προβλήματα και ο έλεγχος ελλιπής, κάποια από τα 1.000 σχέδια δεν ανοίχτηκαν ποτέ. Τα βασικά σχέδια ήταν αρκετά για να γίνουν πολλά λάθη, που –εννοείται– δεν διορθώθηκαν. Ο Κήπος τής Άμμου έγινε του Απογευματινού Ήλιου – σιγά μη σκάσουμε, η ταμπέλα τοποθετήθηκε σε λάθος σημείο και ακόμη εκεί μένει. Ο ανειδίκευτος έγινε ειδικός και η μαύρη βίδα ανοξείδωτη. Οι μαϊμούδες περίσσεψαν – προκάλεσαν και ατυχήματα αργότερα. Τα προβλήματα δεν σταμάτησαν εκεί. Η ανεπάρκεια δεν είναι χαρακτηριστικό όλων: κάποιοι υπάλληλοι κάνουν πολύ σωστά τη δουλειά τους και μετά από χρόνια θα τους βρείτε σε κάποιο «ψυγείο» να βάζουν σφραγίδες, ενώ είναι πολύτιμοι σε θέσεις υψηλών απαιτήσεων. Συμβαίνει, βέβαια, κατά κόρο και το αντίθετο…
Τα έργα προκαλούν αναστάτωση στους πολίτες και, όταν δεν υπάρχει ενημέρωση, μεγάλη καχυποψία. Η Νέα Παραλία δεν γλίτωσε από αυτό το φαινόμενο. Το θέμα έφτασε στο Συμβούλιο της Επικρατείας από πολίτες που ζητούσαν την απένταξη του έργου – και, βέβαια, σ’ αυτήν την περίπτωση ο δήμος (δηλαδή, όλοι εμείς) θα πλήρωνε το κόστος (με δανεισμό, προφανώς) ή θα έμενε γιαπί για τα επόμενα χρόνια. Αυτό, με δεδομένο ότι η Νέα Παραλία δεν είχε ακόμη παραχωρηθεί στον δήμο Θεσσαλονίκης, εγκυμονούσε τον κίνδυνο να πουληθεί ή να ακολουθήσει τον «ελληνικό» δρόμο. Η Νέα Παραλία αναπλάστηκε και όλοι πια γνωρίζουμε τι σημαίνει για την πόλη μας. Η συνέχεια σε έναν μήνα, με πολλά ερωτήματα!
